بررسی عوامل موثر بر سرزندگی فضاهای شهری با رویکرد پایداری شهری (مطالعه موردی :شهر اهواز)

شهرها به مثابه موجودات زنده ای هستند که حیات می یابند، رشد می کنند، به بلوغ می رسند و برای ادامه حیات به سرزندگی و نشاط نیازمندند. امروزه شهرهای بزرگ با رشد بالای جمعیت و توسعه بی حد کالبدی مواجه هستند. از این رو سبب شده است تا شهرها بامسائل و تنگناهایی چون جدایی محل کاراز سکونت، دوری از طبیعت، کاهش فضاهای تفریحی و گذران اوقات فراغت، کاهش فضای باز و در نهایت عدم سرزندگی و پایداری مواجه گردند. سرزندگی فضاهای شهری مبتنی بر حضور مردم در شهر است. نقش فضای شهری، یا به عبارتی فضایی که در آن تعاملات اجتماعی شهروندان شکل می گیرد و فرهنگ جامعه در بستر آن ارتقا می یابد، در کشور ما روز به روز در حال افول است. بر این اساس، هدف از این پژوهش شناسایی عوامل مؤثر بر پویایی و سرزندگی فضاهای شهری جهت نیل به سرزندگی پایدار شهری است، که در صورت پایداری سرزندگی به زیست پذیری می انجامد. در این پژوهش پس از مرور مفاهیم و نظرات مرتبط مدل تحلیلی پژوهش که در واقع دربرگیرنده مدل کلی عوامل اثرگذار بر سرزندگی و پایداری فضا در شهر اهواز می باشد تدوین گردیده و در انتها پیشنهاداتی بیان می شود.

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، معماری پایدار ، پایداری شهری ، فضای شهری