توسعه شهرهای مذهبی ایران،همگام بادرک مفاهیم فرهنگ و سنت

یکی از مؤلفه های مهم و اساسی در توسعه هر کشور، فرهنگ است و انسان به عنوان موجودی فرهنگی، محور آن می باشد و در ارتقاء سطح فرهنگ شهر و جامعه کوشا است. پیچیدگی های مسائل شهری در ایران و به خصوص در شهرهای بزرگ، بومی نشدن دانش طراحی شهری با توجه به مؤلفه های فرهنگی، اجتماعی و عدم رشد و بلوغ، از جمله دلایل محدود ماندن آن است. اصول حاکم بر توسعه شهر در قالب علم معماری و شهرسازی نمود بارزترین و ملموس ترین جلوه فرهنگ و تمدن بشری به عنوان اولین هنر سازگار با مفاهیم هنری است و از طرف ادیان و فرقه های مذهبی مورد استفاده قرار گرفته، استقبلا ایرانیان مسلمان از این هنر موجب شده تا سالها بعنوان تنها هنر اسلامی به درج مفاهیم دینی و مذهبی اسلامی بپردازد. بطوریکه در ذهن اغلب مردم با شنیدن واژه هنر اسلامی، معماری اسلامی تداعی می شود. در این مقاله سعی شده به روش مطالعه در زمینه طراحی شهری و انطباق شهرهای امروزی با گذشته و رابطه آن با فرهنگ و سنت استفاده شود. بنابراین با توجه به گسترش جغرافیایی و تنوع اقوام و سنن متفاوت کشور به معماری بومی و شهرسازی نیاز است به شرایط اقلیمی و خاص هر منطقه بپردازیم و ارزشهای نهفته در تجارب گذشتگانمان را بیش از پیش نمایان سازیم.

کلیدواژه ها:

توسعه ، معماری ، شهرسازی ، فرهنگ ، سنت