گزارش یک مورد آدنوکارسینوم معده متاستاتیک در همراهی بابیماری سلیاک

مقدمه: شیوع آدنوکارسینومای معده و میزان مرگ ومیر ناشی از آن به دلایل ناشناخته رو به کاهش است. بروز این کانسر درطبقات پایین اجتماعی اقتصادی بیشتر است و ارتباط مستقیمی با مصرف رژیم غذایی نیترات دار، کلونیزاسیون هلیکو باکترپیلوری، آکلریدی معده، گاستریک آتروفیک و آنمی پرنیشیوز دارد. این نیوپلاسم بیشتر خود را با بی اشتهایی، کاهش وزن واحساس ناراحتی در شکم نشان میدهد. آدنوکارسینوم معده مستقیما از دیواره به بافت های اطراف انتشار میابد و از طریقتهاجم لنفاوی سطوح صفاقی و گره های لنفاوی داخل شکمی، سوپراکلاویکولار و تخمدان را گرفتار می نماید. کبد شایع ترینمحل متاستاز برای انتشار خونی آدنوکارسینوم معده است.همراهی بیماری سلیاک و نیوپلاسم ها به صورت طولانی مدت درمواردی دیده می شود و به عبارتی ریسک فاکتور محسوب میشود.گزارش مورد:بیمارآقای 46 ساله ای است که به علت درد شکم ژنرالیزه ونفخ مراجعه کرده است درطی سونوگرافی بعمل آمدهبیمار لنفودنوپاتی پاراآیورت ومزانتریک ودرسی تی اسکن شکم یک توده توپر (cm9x7x3) مزانتریک داشته است.که در طی بیوپسی بعمل آمده ازلنفودوپاتی بیمار آدنوکارسینومای معده گزارش گردید.همچنین از بیوپسی بعمل آمده از دیودنال بیمار سلیاک گزارش گردید این در حالی بود که آزمایش آنتی اندومیوزیال IgA بیمار هم مثبت گزارش گردید .بیمار در آزمایشات TTG> 300 و ESR=70 داشته است. بیمار تحت درمان های لازم قرارگرفت. بحث ونتیجه گیری: همراهی بیماری سلیاک با سرطان های دستگاه گوارش بسیار حایز اهمیت است.وبر ریسک بروز سرطان ها با افزایش سن افزوده میشود.اگرچه ریسک افزایش لنفوم بیشتر ازبقیه است.ولی احتمال بروز نیوپلاسم روده کوچک در مرتبه بعد قرار دارد.در نهایت همراهی سلیاک با نیوپلاسم های معده مطرح است که بسیار نادر است.نهایت بایستی به این نکته توجه کرد که آنچه که مهم است ارتباط افزایش بروز سرطان های ناشی از بیماری سلیاک با افزایش سن در ارتباط است. لذابایستی این بیماران به طور مستمر پیگیری شوند.

کلیدواژه ها:

آدنوکارسینومای معده ، سلیاک ، افزایش سن