جستاری در مبانی پایداری و انرژی های تجدید پذیر محیط زیست

در اواخر دهه 1960 و اوایل 1970 نظریه معماری با داعیه های جدید پدید آمد که از دل این نهضت و در طول مسیر آن نظریه (پسامدرن) شاخص ترین معماران به ظاهر انقلابی را همراه خود ساخت،این نظریه در شکلخود، اصولی چون تاریخ گرایی، احیای مستقیم و مردمی،سنت گرایی، بوم گرایی، مفهوم گرایی، استعاره و مابعد الطبیعه را پذیرفت. این نظریه در ابتدا از معماری آغاز و سپس در تمام زمینه های فلسفی و هنریتعمیم جهانی یافت، اما در معماری عمر طولانی نداشت،هر چند اثرات آن تا به امروز باقی است.سپس این نظریه جای خود را به نظریه دیگری یعنی دیکانستراکشن یا دیکانستراکتیویست داد. این پدیده نو ظهور نیزبه نحوی از حیطه معماری رخت بر بست و در یکی دو دهه اخیر نظریه معماری پایدار پیش کشیده شد. تغییراتی که با توجه به معیارهای زیست اقلیمی و پایداری پدید می آیند، هر روز اهمیت بیشتری می یابند.رویکرد پایداری در معماری را می توان به تصور و طراحی ساخت و ساز های آینده تعبیر کرد، آن هم نه تنها با پایداری فیزیکی ساختمان، بلکه با پایداری و حفظ سیاره و منابع انرژی. به نظر می رسد که پایداری را بر پایه الگویی تصور کرد که در آن مواد و منابع در دسترس، بیش از هدر دادن یا نادیده گرفتن شان، با کاراییبیشتری به کار گرفته شوند. معماری پایدار تصدیقی است بر روابط معماری و فعالیت های وجودی حیاتآدمی، سیاست جوامع و رویدادها، واقعیت ها و مرجعیت ها، و چیزی به همان اندازه مقاومت ردان و زنان و نهضت های اجتماعی در برابر جریان هایی که این وقایع را نادیده می گیرند. این مقاله که به روش تحقیق کیفی- توصیفی صورت گرفته است ابتدا به بررسی طراحی پایدار، تعریف پایداری و توسعه پایدار، اصول طراحی پایدار در معماری و فرایند طراحی پایدار و همچنین به مقایسه طراحی پایدار با طراحی مدرن می پردازد، سپس نمونه هایی از ساختمان های ساخته شده مبتنی بر مبانی پایدار را ارائه و تحلیل می کند.

کلیدواژه ها:

پایداری ، مثلث پایدار ، سیستم تعاملی ، انرژی های تجدید پذیر ، بوم شناسی