بکارگیری روش های تجربی و هوشمند برای پیش بینی نشست سطح ناشی از حفر تونل های شهری

احداث تونل های کم عمق در نواحی متراکم و پرازدحام شهری با موانع و مشکلات متعددی روبه رو است. یکی از این مسائل، نشست حاصل از عملیات تونل سازی می باشد. برای کنترل نشست باید ابتدا آن را پیش بینی کرد و سپس با توجه به آن پیش گیری و محافظت های لازم را در نظر گرفت. روش های مختلفی برای پیش بینی نشست وجود دارد که هر یک دارای نقاط ضعف و قوتی هستند. مهم ترین ضعف اینروش ها عدم در نظر گرفتن تمام پارامترهای مؤثر بر نشست می باشند. پیش بینی نشست سطح به پارامترهای زیادی وابسته است و تأثیر هر پارامتر بر پارامتر دیگر، استفاده از روش های تجربی را بسیارمشکل ساخته است. برای حل چنین مسائلی، روش های هوشمند می توانند ابزاری مناسب برای غلبه بر این محدودیت های مهندسی باشند. در این بررسی بر اساس اطلاعات چندین تونل مختلف در سطح دنیا عملکرد دو روش تجربی (پک) و هوشمندANFISبرای تخمین نشست حداکثر سطح بررسی شده است در پیش بینی های انجام شده برای این هدف، ضریب تعیینR2 روش تجربی0/484 بود در حالی که مقدار این ضریب برای روش ANFIS0/841 می باشد. با توجه به نتایج بدست آمده، عملکرد روشANFISقابلقبول بوده و مدل هوشمند ساخته برای تخمین نشست سطح سایر تونل های مشابه پیشنهاد می شود

کلیدواژه ها:

تونل ، نشست سطح ، تجربی ، هوشمند ، ANFIS