نقش استفاده ازمصالح همسازوبومی درپایداری معماری محیطی بافت های قدیمی نمونهموردی: چهاراقلیم ایران

بسترهایی که گذشتگان مادر آن تحت عناوین شهر و...می زیسته اند، تجل ی از پای داری درزمانی است که چنین واژه ای جایگاهی نداشت.توجه به محدودیت های اکولوژیک، استفاده از مواد و مصالح بومی،بهره هنرمندانه از آب و گیاه و باد و...، برای ایجاد فضاهای زیستگاهی در گذشته، همگی نمونه ای از پایداری بوده اند . پایداری که امروزه در واژه هایی چون معماری پایدار، سبز، بومگرایانه و...، معماران با سلایق مختلف کشورهای جهان را متوجه خود ساخته است.چالش ها و افسوس حاصل از پیروی ها ی کورکورانه به دنبال نمونه ها ی کلیشه ای ب ی اعتنا به بومگرایانه بودن طراحی ها و ناپایداری حاصل از آن ها بر بستر سرزمینی که معماری کهن آن جز پایداری را فریاد نمی زند،امروزه تمامی اقشار قلم را به تکاپو انداخته است.لذا، ما نیز به سهم خود در این پژوهش بر آن شدیم تا به کمک روش های توصیفی- تحلیلی و نگاهی گذرا بر اقالیم چهارگانه به بررسی معماری بومی آن ها پرداخته و در نهایت به ارائه پیشنهاد هایی از جمله؛ استفاده از مصالح سازگار با اقلیم هر منطقه، حداکثر استفاده از فضاها با نگاهی بومگرایانه جهت افزایش سطح آسایش و کاهش آسیب های محیط زیست، همچنین پیشنهاد هایی جزئی تر با توجه به این اقالیم، جهت یادآوری و استفاده جامعه اجرایی بپردازیم.

کلیدواژه ها:

چهاراقلیم ، مصالح بومی ، معماری محیطی ، پایداری