سرمایه اجتماعی ظرفیتی درونی درتوانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی

اسکان غیررسمی چهره بارز فقرشهری است،که محصول رشدناهمگون بخشهایی از شهرکه شرایط سکونت درآنها به شدت پایین است.این مناطق نتیج ه اقتصادضعیف ومدیریت ناکارآمدوبی عدالتی های اجتماعی - اقتصادی میباش د که در نزدیکی فرصتهای اشتغال وخدمات شهری و درارتباط باشهراصلی تکوین یافته،این پدیده مسایل اجتماعی، اقتصادی وامنیتی وزیست محیطی فراوانی را به دنبال داردودرحال حاضر یکی از مسائل شهرهای ایران است .توانمندسازی یک راهبرد جهانی که درآن مرکز توجه ساکنان شهرو مردم هستند .راهبرد توانمند سازی و ساماندهی اسکان غیررسمی این راهبرد ضمن « در هر کجایی که هست نمیباشد » و« آنچه هست » خواهان رسمیت بخشیدن به باورقوی به عدم تخریب وتخلیه اجباری،آنچه را هست درشان وکرامت انسانی نمیداندودرنتیجه،رهیافت مداراگرایانه راهمراه می نماید.تمهیدات شهروندسازی واشاعه فرهنگ شهری وپیوندبااقتصادشهر به موازات بهسازی کالبدی برای یکپارچگی این اجتماعات ازتاکیدات این نوع نگرش میباشد. سرمایه اجتماعی مترادف وجود شبکه های اجتماعی قوی در یک جامعه انسانی است.شبکه ای که هر یک از اعضاء خود را ازپشتیبا نی سرمایه جمعی برخوردار میکند وآنها رامستحق اعتبارمیسازد،این مقاله در پی آن است تا با بهره گیری از رویکرد توانمند سازی که توجه ونگاه به درون د اردبه تقویت ظرفیت هاوامکانات درونی بپردازد،ابعاد این طرح ها را در 3 بخش اصلی بیان کرده وبا بهرگیری ازسیستم SDSS به یک چارچوب نظری جهت استفاده ازسرمایه اجتماعی،سرمایه انسانی وهمبستگی اجتماعی درتوانمندسازی سکونت گاه های غیر رسمی برسد.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه غیررسمی ، توانمندسازی ، سرمایه اجتماعی ، بهسازی کالبدی ، SDSS