بازیابی هویت کالبدی دربافت فرسوده ازطریق بازنمایی خاطرات بصری

یکی ازدغدغه های جوامع شهری فرسودگی بافت های درون شهری است بااندکی تامل این بافت های فرسوده اینه تمام قدتاریخ جوامع پیشین ماهستند و هویت کنونی مادرگروبازسازی و باززنده سازی این فضاها است بشرموجودیاجتماعی است لذا نیازمند بقا جوامع انسانی است و موجوداجتماعی نیازمند فرهنگ است و فرهنگ که ضامن تداوم جوامع اجتماعی است ایجادخاطره میکند افراد جامعه دارایخاطرات شخصی و جمعی هستند خاطره و مخصوصا خاطره جمعی درشهراهمیت بسزایی دارد بافت های فرسوده که ابستن این خاطرات جمعی هستند به مرور زمان ازبین میروند و بافت های باارزش جدید نیز تولید نمی شوند لذا با ازبین رفتن خاطرات جمعی و ناتوانی درتولید خاطرات جمعی جوامع بعدی فاقد خاطره میشوند بنابراین فرهنگ پیشین به مرور فراموش میشود دراین مقاله بررسی میشود که بافت های فرسوده اگربه خودی خود رها شوند تبدیل به یک معضل میشوند اما یک پتانسیل بالقوه هستند که با برنامه ریزی صحیح میتوان حیات و پویایی را به این بافت ها بازگرداند ازاین طریق میتوان مردم را بااین بافت های فرسوده اشتی داد و خاطرات جمعی را زنده کرد و خاطرات جدیدی را نیز خلق کرد لذا جوان امروز با شهری که درآن زندگی می کند ارتباط برقرارمیکند و تعلق خاطر سبب خلق خاطره و درنهایت جامعه ای با هویت خواهیم داشت

کلیدواژه ها:

هویت کالبدی ، بافت فرسوده ، خاطرات بصری ، احیا