بررسی عناصرمعماری سنتی بارویکرد پایداری اجتماعی مطالعه موردی کاشی

پایداری اجتماعی به معنای حفظ وبهبود بخشی سرمایه اجتماعی یعنی شکل دهی جوامعی همگن و یکپارچه بامنافع متقابل دارای ارتباط و تعامل میان گروه های مردمی جامعه ای دارای احساس ترحم صبوری و قابلیت انعطاف و تابع عشق و وفاداری که گاه با سرمایه اخلاقی نیز همراه میشود سرمایه اجتماعی به حقوق برابرانسانها و مذاهب و فرهنگ ها و همچنین حفظ ارزشهایی که چنین شرایطی رادرجوامع انسانی می پرورانند اطلاق میشود ازطرفی بحران مکان ازبارزترین مشکلات شهرسازی معاصر است بحرانی که درایجادفضای شهری فاقد هویت و فاقد ارتباط تبلور یافته است اما به یقین ازویژگیهای منحصربفرد معماری سنتی ایران به خصوص دربناهای عمومی مانند مساجدومدارس و... افرینش ارامش درفضا و مکانهایی است که ازعناصرمتفاوت معماری تشکیل شده و نمونه براز وحدت درکثرت می باشد دراین تلاش سعی برآن داریم با بررسی کیفی معماری سنتی به یکی ازبارزترین نمونه ها یعنی عنصرکاشی بپردازیم که دارای کاربردهای متفاوتی ازتزئین تااستحکام بوده و بینندگان را درمواجهه با خود وادار به تفکر و تخیل می نماید این ویژگیهای کاشی ازآن یک عنصرمادی معنوی ساخته که باایجادحس درونی مشترک درمردم دلها رابهم نزدیک کرده وگره می زند و درراستای پرورش جامعه اخلاقی و افزایش سرمایه اجتماعی و پایداری اجتماعی با معنای اشاره شده ازاجزای موفق معماری سنتی مامحسوب میشود

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، معماری سنتی ، مکان ، کاشی