ایجادیک محور عابرمدارشهری پیاده راه باتوجه به مفاهیم حس تعلق به مکان دراقلیم معتدل استان مازندران شهربابل

باتوجه به اینکه حس تعلق به مکان عامل اساسی درجهت ایجادفضاهای ماندگارشهری ایجادهویت و معنادارشدن محیط زندگی انسان و افزایش مشارکت و تعامل اجتماعی درفضاهای عمومی شهری می باشد انگیزه ای مضاعف درجهت توجه به این کیفیت درفضاهای شهری را باعث میگردد بنابراین نیاز به تقویت حس تعلق به مکان شهروندان به فضاهای عمومی شهری درعصرحاضر احساس میگردد دراین راستا ایجادمحورهای پیاده ازنخستین اقدامات عملی درباززنده سازی مراکز تاریخی شهرها بوده است و اثار مثبت فراوانی درابعادمختلف اجتماعی اقتصادی و زیست محیطی به دنبال داشته است باوجود گذشت چندین دهه ازجنبش پیاده گستری درسایرکشورها و طراحی مسیرهای پیاده به جز چندنمونه انگشت شمار که درکشور اجرا شده است تاکنون اقدامی اساسی دراستان مازندران با چنین شرایط آب و هوایی ایده ال صورت نگرفته است حال آنکه درشهربابل محدوده میدان 17شهریور میتوانیم برای اولین باردرسطح استان این مهم را محقق سازیم دراین مقاله حس تعلق به مکان درراستای اصول عابرمداری به عنوان یکی ازکیفیات مهم فضاهای شهری درایجادیک محور پیاده درشهر بابل باتوجه به اقلیم معتدل و هوای پاک منطقه موردتوجه قرارگرفته است یافته های تحقیق حاکی ازآنست که ساماندهی این محور و تبدیل آن به پیاده راه دربافت مرکزی شهر موجب رفع مشکلات ترافیکی رونق مکان های تجاری و همچنین افزایش کیفیت زندگی اجتماعی و روحیه شهروندان میگردد روش تحقیق درمقاله حاضرروش ترکیبی متکی به روشهای تحلیلی اسنادی و بررسی های میدانی است

کلیدواژه ها:

محدوده پیاده ، حس تعلق به مکان ، عابرمداری ، میدان 17شهریور بابل