بررسی نقش خلوت و قلمروپایی در طراحی فضاهای مسکونی

خانه، مکانی است که اولین تجربه های بی واسطه با فضا، در انزوا و جمع در آن صورت می گیرد.آسایش خانواده و فراهم آمدن امکان ارتباط بین اعضای آن با یکدیگر و حتی با سایر نزدیکان، نیازمند خلوت در مسکن است چرا که مسکن به معنای جایی که سکینه و آرامش در آن جاری است، نیازمند نوعی خلوت است. به طور خلاصه می توان نتیجه گرفت که رفتار قلمرویی در تنظیم تعامل اجتماعی، رفع تنش های زندگی، تعیین نقش افراد و تامین خلوت نقش مهمی دارد. برقراری تعادل میان حریم خصوصی در بینش و درک انزوا، گوشه نشینی یا صمیمیت و هم ارزی و اجتماع ( ارتباط با همسایه ها ) در طرح هر خانه می تواند مشکل باشد. معمار باید بر مبنای روابط متقابل اجتماعی و در نظر گرفتن خلوت و قلمرو در مسکن و تامین اسایش و امنیت، به وجود آوردن فرصت های لازم را هدف طراحی قرار دهد و به این ترتیب امکان استفاده از سودمندی های تعامل اجتماعی را برای مردم فراهم آورد.در این پژوهش بحث خود را در پاسخ به این پرسش که خلوت چیست و به اهمیت آن در فضاهای مسکونی و رسیدن به خلوت مطلوب که در تامین آسایش و رضایت ساکنان موثر است می پردازیم.

کلیدواژه ها:

خلوت ، قلمرو ، قلمرو پایی ، فضاهای مسکونی