تحلیلی بر بهبود بخشی فضای شهر با رویکرد نوزایی شهری (مطالعه موردی مرکز شهر ساری)

بررسی سیر تحول سیاست های بهسازی و نوسازی شهری نشانگر این است که در هر دوره ای بر اساس شرایط زمانه، رویکرد و نوع نگاه خاصی در امر مداخله در بافت های قدیمی و تاریخی غلبه داشته است. به این ترتیب، رویکردهای مرمت و بهسازی شهری در سیر تحول و تکامل خود از بازسازی، باززنده سازی، نوس ازی و توسعه مجدد به بازآفرینی و نوزایی شهری تکامل یافته و در این مسیر، گذاری را از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تاکید بر ملاحظات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری تجربه کرده اند و در سال های اخیر مفهوم نوزایی شهری را در خود داشته است. از اینرو تحقیق حاضر با هدف بهبود بخشی فضای شهر با رویکرد نوزایی شهری در مرکز شهر ساری صورت پذیرفته است. در این پژوهش که به لحاظ نوع، کاربردی و به لحاظ ماهیت، تحلیلی-توصیفی است، ابتدا مفاهیم مرتبط با بهبودبخشی، نوزایی، فضای شهر بررسی و مولفه های مرتبط با موضوع تحقیق استخراج شده است. پس از بررسی تمامی مولفه های بهبود بخشی فضای شهر با رویکرد نوزایی شهری در مرکز شهر ساری از طریق آزمون T تک نمونه ای این نتیجه حاصل شده است که مولفه پایداری زیست محیطی و پایداری اقتصادی در وضعیت مناسبی به سر می برند. مولفه های اختلاط اجتماعی، هویت بخشی، و نفوذپذیری در وضعیت نامناسبی قرار دارند. و مولفه ایمنی و امنیت در وضعیت متوسط قرار دارد. همچنین وزن نهایی هریک از مولفه های بهبود بخشی فضای شهر با رویکرد نوزایی شهری در مرکز شهر ساری بر اساس تحلیل سلسله مراتبی (AHP) ن شان میدهد که مولفه اختلاط اجتماعی دارای بیش ترین وزن و تاثیرگذاری است. در نهایت پیشنهاد های تحقیق شامل تبیین سیاست ها به منظور بهبود بخشی فضای شهر با رویکرد نوزایی شهری در مرکز شهر ساری و سیاست گذاری فضایی ارائه گردید که بر این اساس سیاست های مرتبط با مولفه اختلاط اجتماعی و مولفه هویت بخشی در الویت قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

بهسازی شهری ، نوزایی ، بهبودپذیری ، فضای شهر ، مرکز شهر ساری