فرایند طراحی در معماری پایدار

امروزه پرسش اصلی طراحان در رابطه با نتایج اکولوژیکی فعالیت های خود بروی محیط طبیعی است که چگونه بایستی محیط مصنوع را طراحی کرد که طبیعت را تخریب نکند. با توجه به شرایط بحرانی انرژی و زیست محیطی عصر حاضر، ضروری است که بجای تقلید تکنیکهای فنی معماری پایدار، کمی ریشه ای تر به موضوع پرداخته و پاسخ را نه در خود طراحی، بلکه در نوع نگاه به بدان جست. دلیل نابسامانیهای معماری موجود را میتوان در عدم آگاهی کافی طراحان از شرایط حاضر و ناتوانی در دسته بندی و ساماندهی اطلاعات گسترده معمارانه خود و زمینه طراحی در رابطه با اصول پایداری مرتبط دانست. اینکه مشکل را میتوان در نبود یا نقص یک روند طراحی تخصصی و کل نگر و عدم وجود رویکردی خاص طراحی پایدار از جانب طراحان ربط داد. یک طراحی صحیح چه در محیط آموزشی و چه در بازار کار معماری، نیازمند فرایندی صحیح و منظم از آغاز تا پایان است. پرسش این پژوهش استدلال منطقی با رویکرد توصیفی- تطبیقی و با شیوه کتابخانه ای، این است که چگونه میتوان با مشخص کردن شاخصه های کلی معماری پایدار و اهداف و اصول مشترک در نظریه های آن، مسیری برای طراحی و تقویت شالوده نظری و دقت طراح در مراحل اولیه طراحی به صورت گام به گام، درصدد بهبود و توسعه معماری پایدار حرکت کرد فرض اصلی این است که هر چه اصول طراحی دقیق تر و از پیش تعیین شده تر باشند بهتر میتوان به نتایج مطلوب رسید و چنین اصولی را میتوان در طراحی زیستی یافت. هدف از این پژوهش، شناخت اصول معماری پایدار در نظریه های مختلف و ارائه مدلی برای فرایند پیشنهادی طراحی آن است. در نهایت، مدلی نشانگر فرایندی چند مرحلهای این روش طراحی استخراج شده تا طراح را قادر سازد با دیدی بسیار دقیق و طبقه بندی شده در رابطه با موضوع کار، به نتایج مطلوبتر برسد.

کلیدواژه ها:

توسعه ، پایداری ، معماری پایدار ، فرایند طراحی.