نقد فرمالیسم حسامیزی در غزلیات کلیم کاشانی
محل انتشار: اولین همایش بین المللی زبان و ادبیات فارسی
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 607
فایل این مقاله در 29 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ADABICONF01_081
تاریخ نمایه سازی: 30 شهریور 1397
چکیده مقاله:
سبک اصفهانی از اوایل قرن یازدهم تا اواسط قرن دوازدهم، به مدت یکصدوپنجاه سال، در ادبیات فارسی، رواج داشت. با توجه به ایدیولوژی مذهبی شیعه، در دوره ی صفویه، توجه شاعران به امور جزیی و پندو اندرز و توصیف امور طبیعی و تبدیل موضوعات کهن به مضامین تازه و در حقیقت بازسازی اندرزها و تمثیل های کهن در زبانی جدید معطوف شد. کلیم کاشانی از شاعران ممتاز سبک اصفهانی است که در سرودن غزل شهرت عام و خاص یافته است. او در مضمون سازی و کاربرد مولفه های این سبک، حد اعتدال و معقول را رعایت کرده است. این در حالی است که مضمون سازی وجست و جوی معانی جدید، از طریق حسامیزی ، synaethesia و دیگر عناصر ادبی از مختصات مهم ادبی این سبک شمرده می شود. ساخت و ابداع حسامیزی فرصت تصرف و تغییر را برای شاعر فراهم می کند و به او فرصت می دهد تا با دست کاری در حواص آدمی، مقصود خود را بیافریند. وجود حسامیزی به عنوان یک تصویرهنری، از اساسی ترین عناصر سازنده ی فرم و صورت شعر بر اساس مکتب ادبی فرمالیسم است که شاعر دست به خلق آن می زند. با عنایت به با اهمیت بودن ساخت تصویر، آن هم از طریق حسامیزی و بسامد بالای آن در غزلیات کلیم، برآن شدیم تا در این مقاله به بررسی فرم و صورت این گونه تصاویر در سروده های وی، با درنظر گرفتن اصول مکتب ادبی فرمالیسم بپردازیم.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدحسین شهاب رضوی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یزد، ایران
غلامرضا هاتفی اردکانی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یزد، ایران