سیمای حضرت سلیمان (ع) در دیوان خاقانی

سک خاقانی در سخن پروری غریب و منحصر به فرد است؛ بهره گیری از اشارات و تلمیحات مذهبی، تاریخی در جای جای دیوان خاقانی بیانگر این امر است که وی از پشتوانه ی فرهنگی سرشاری برخوردار بوده است؛ به گونه ای که آگاهی او از ویژگی های از اقوام و ادیان مختلف دیوانش را به فرهنگ نامه ی واژگان مذهبی و تاریخی تبدیل کرده است. وی در برخی موارد خود را سلیمان نامیده است و اشارات و تلمیحات بسیاری به داستان سلیمان نبی و ماجراهای او دارد؛ شاید سلیمان نامیدن خود به علت معجزات متعدد و توانایی ها ودارایی های وافر سلیمان (ع) باشد که خاقانی خود را در مقایسه با دیگر شاعران هم عصر خود جون سلیمان نبی ملکی مقتدر و توانمند در مملکت سخن می شمارد. در این تحقیق سعی شده است با مراجعه به منابع معتبر، سرگذشت عجیب و شگفت آور سلیمان نبی که در جاهای مختلف دیوان خاقانی به صورت هدفمند بدان اشاره شده است؛ به صورت توصیفی- تحلیلی مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سلیمان ، خاقانی ، شعر ، هدهد ، بالقیس