متن شناسی نسخه خطی دیوان قصاب مازندرانی (طبرسی) شاعری ناشناخته

با خروج شعر از دربار صفویه و ورود آن بین مردم عادی شاهد ظهور شاعرانی از اقشار متوسط جامعه هستیم که با انتخاب تخلص هایی جدید خصوصا تخلص های شغلی همچون بزاز و خیاط و قصاب و خشت مال و ... در ادبیات فارسی شیوه و تجربه ای نو را از شعرسرایی به نمایش گذاشته اند. رویکردی که تا دوره قاجار نیز ادامه داشت. یکی از پربسامدترین این تخلص ها قصاب است. در این مقطع زمانی با شاعران متعددی روبه رو هستیم که این تخلص را برای خود برگزیده اند؛ از آن جمله می توان به قصاب کاشانی، قصاب اصفهانی، قصاب یزدی اشاره کرد. شباهت تخلص میان این شاعران گاه باعث ایجاد شبهه در شناخت شاعران خصوصا در جنگ ها و تذکره ها شده و به اشتباه اشعاری از یک شاعر به شاعری دیگر نسبت داده شده است. یکی از این شاعران قصاب مازندرانی یا طبرسی شاعر گمنام دوره ناصری است که دیوان او به اشتباه به آقابزرگا مازندرانی نسبت داده شده است. دراین مقاله نویسنده ضمن معرفی وی به بررسی ویژگی های سبکی، هنری، زبانشناسی اشعار وی پرداخته خصوصیات نسخه خطی دیوان اشعارش را از منظر رسم الخط و... مورد تحلیل قرارمی دهد.

کلیدواژه ها:

نسخه خطی ، قصاب مازندرانی ، تصحیح ، سبک و محتوا