بررسی و تعیین آستانه ی کنترل کننده ی کاربری اراضی در گسترش حجمی آبکندها در منطقه ی باباعرب جهرم استان فارس

یکی از مهم ترین انواع فرسایش آبی، فرسایش آبکندی است که در مناطق خشک و نیمه خشک جهان موجب تغییرات قابل ملاحظه در اراضی و پیامدهای زیان بار اقتصادی و اجتماعی می شود. این پژوهش به بررسی و تعیین آستانه ی کنترل کننده ی کاربری اراضی در گسترش حجمی آبکندها در منطقه ی باباعرب جهرم واقع در جنوب استان فارس می پردازد. نتایج این تحقیق نشان داد که مقادیر آستانه ی کنترل کننده ی کاربری اراضی با حجم آبکندها رابطه ی معنی دار دارند. به طوری که وجود اراضی زراعی (دیم زارهای کم بازده)، باعث افزایش حجم آبکند ها می گردد. نتایج کلی مؤید این موضوع است که در صورتی که به طور متوسط، در محدوده ی ایجاد آبکند (مساحت حوزه ی آبخیز یک آبکند)، مساحت اراضی زراعی به بیش از 0/281 هکتار برسد؛ حجم آبکندها از مرز 453/68 متر مکعب فراتر رفته و آبکندها گسترش می یابند. لذا توصیه می شود برنامه ریزان عرصه های طبیعی، راهکارهایی چون استفاده ی صحیح از اراضی، متناسب با پتانسیل آن ها را به عنوان اولویت اصلی سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور منظور نمایند.

کلیدواژه ها:

آستانه ، باباعرب ، حجم ، فرسایش آبکندی ، کاربری اراضی