بررسی نقش و جایگاه سازمان های مردمی نهاد NGOs جهت دستیابی به توسعه نواحی روستایی

نواحی روستایی در کشورهای جهان سوم با اختصاص سهم قابل توجهی از تولید ناخالص ملی، اشتغال، تأمین نیازهای غذایی وتأمین ارز، و نیز محل سکونت جمعیت قابل توجهی از مردم، یک بخش مهم و برجسته در توسعه کشورها محسوب می شود. امروزه یکی از راهبردهای مؤثر جهت توسعه همه جانبه و خود پایدار این نواحی، استفاده از مشارکت وتوانمندی های مردم بخصوص روستاییان برای عمران وتوسعه مناطق روستایی در تمام ابعاد آن است که مهم ترین ابزار اصلی نیل به این مقصود را می توان در تشکیل سازمان های مردمی غیردولتی NGOs دانست، که بر اساس نیاز و توانایی گروه های مختلف ساکن روستا، در موضوعات متنوع وضروری محیط بومی و محلی، جهت اجرای برنامه های توسعه ای روستاها ایجاد می گردند. در گذشته دور در ایران نیز، تشکل هایی مشابه، با ساختارسنتی ایجاد شده بودند که برای حل بسیاری از مشکلات روستاییان وآسیب های جدی که ممکن بود این اجتماع محلی را تهدید کند فعالیت می کردند، که این نهادها به شکل سنتی خود امروزه کارایی چندانی ندارند. دراین پژوهش برضرورت این امر تأکید شده است که جهت احیاء وتوسعه همه جانبه روستاها نیازمند تشکل های داوطلبانه و مردمی هستیم که با شور و اشتیاق و خود آگاهی بومی، در کنار دولت و بخش خصوصی بتوانند برای توسعه مناطق روستایی گام های مؤثر و سازنده ای بر دارند. این تحقیق یک پژوهش کتابخانه ای واسنادی است که منابع اطلاعاتی آن از منابع موجود در ذخایر انتشاراتی و مقاله های موجود در این زمینه تهیه وتدوین شده است .

کلیدواژه ها:

سازمان های غیر دولتی ، مشارکت ، توسعه روستایی ، توسعه کشاورزی