بررسی تحولات ساختار تولید و آینده نگری آن در فعالیتهای عمده اقتصادی استان همدان

بر اساس تجربه تاریخی کشورهای صنعتی و روند چند دهه اخیر کشورهای تازه صنعتی شده و نیز دیدگاه اقتصاددانان،تغییرات ساختاری در راستای صنعتی شدن کشورها در کنار عوامل سنتی رشد، یعنی نیروی کار و سرمایه از عوامل بالقوهرشد اقتصادی محسوب میشوند. بر این اساس، در پژوهش حاضر اثرات تغییرات ساختاری تولیددر فعالیت های عمدهاقتصادی مورد بررسی قرار گرفته است.رشد و توسعه مناطق مختلف از مباحث اساسی نظریه های اقتصاد منطقه ایمحسوب میشود. تجزیه و تحلیل روند تولید و ساختار آن در سطوح مختلف کشور، مستلزم شناخت دقیق استعدادها وتوازن بالقوه بخش ها و ترکیب آن در مناطق است تا بتوان سیاست گذاری و برنامه ریزی متعادلی را در هر بخش از مناطقکشور محقق ساخت. در همین راستا، در این مقاله با استفاده از روش انتقال - سهم و شاخص ضریب مکانی ضمن بررسیعملکرد اقتصادی استانها به تشخیص بخشهای مزیت دار و پایه ای استان طی دوره زمانی ( 1383 تا 1389 ) می پردازیم.نتایج نشاندهنده آن است بخش های تامین ماهیگیری، تامین آب برق گاز طبیعی، حمل ونقل و انبار داری و ارتباطات، بهداشت و مددکاری اجتماعی دارای اثر سهم منطقه ای مثبت بوده که بیانگر مزیت نسبی بخشها می باشد و به دلیلاینکه اثر انتقال کل آنها بیشتر از اثر ملی مربوطه می باشد این بخشها از بیشترین امکانات و فرصت هاجهت خلق ارزشافزوده ، برخوردار می باشند و بعنوان محرکهای رشد اقتصادی استان محسوب می شوند.در سال 1389 فعالیتهایکشاورزی،ساختمان، عمده فروشی، خرده فروشی، تعمیر وسایل نقلیه و کالاها، مستغلات، کرایه و خدمات کسب و کار ،اداره امور عمومی، و خدمات شهری ،آموزش، بهداشت و مددکاری اجتماعی از بین فعالیت های پانزده گانه جزء فعالیت هایپایه ای (صادراتی) بوده است.

کلیدواژه ها:

استان همدان ، مزیت نسبی ، انتقال_سهم ، ضریب مکانی ، اثر منطقه ای