شناسایی بخش های عمده اقتصادی محرک رشد اقتصادی در استان های شرقی ایران( روش انتقال - سهم)

رشد و توسعه مناطق مختلف از مسائل اساسی تئوری های اقتصاد منطقه ای محسوب می شود. تجزیه و تحلیل روند تولید وساختار آن در سطوح مختلف کشور مستلزم شناخت دقیق استعدادها و توازن بالقوه بخش ها و ترکیب آن در مناطق می باشد تابتواند سیاست گذاری و برنامه ریزی متعادلی را در هر یک از بخشها و مناطق کشور محقق ساخت. درهمین راستا در این مقاله بااستفاده از روش انتقال سهم و شاخص ضریب مکانی ضمن بررسی عملکرد اقتصادی در استان های خراسان شمالی خراسانرضوی خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان به تشخیص بخش های مزیت دار و پایه ای استان های مورد نظر طی دوره زمانی 1383-1389 پرداخته شد.نتایج حاکی از آنست که اکثر بخشهای دارای اثر سهم منطقه ای مثبت اند که بیان کننده مزیت نسبی بخش ها در استان های شرقی می باشند.بخشهای تامین آب ،برق و گازهای طبیعی ؛ساختمان ؛آموزش در استان خراسان شمالی و بخش های هتل و رستوران ؛ حمل و نقل ، انبارداری و ارتباطات ؛مستغلات ،کرایه و خدمات کسب و کار ؛بهداشت ومددکاری اجتماعی ؛سایر خدمات عمومی ،اجتماعی شخصی و خانگی در استان خراسان رضوی و بخشهای ماهی گیری ؛ تامین اب،برق و گازهای طبیعی ؛حمل و نقل و ارتباطات ؛ بهداشت و مددکاری اجتماعی در استان های جنوبی و سیستان و بلوچستان دارایساختار صنعتی و منطقه ای مثبت می باشند که از تاثیرگذارترین امکانات و فرصتها جهت خلق ارزش افزوده برخوردارند و بهعنوان محرکهای رشد اقتصادی منطقه محسوب می شوند.

کلیدواژه ها:

مزیت نسبی ، انتقال - سهم ، تولید ناخالص داخلی ، استان های شرقی