بررسی رابطه بین ساختار مالکیت و ویژگی های هیئت مدیره با محافظه کاری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

سرمایه گذاران عمده با توجه به مالکیت بخش درخور توجهی از سهام شرکتها، دارای نفوذ قابل ملاحظه ای بر آنها هستند؛ضمن آنکه محرکهایی برای نظارت بر رویههای شرکتها (شامل رویههای حسابداری) دارند. رویه های حسابداری محافظه کارانه،مدیران را از رفتار فرصتطلبانه و خوشبینی بیش از حد در ارائه سود باز داشته، سبب گزارش سودهای قابل اتکاتری می گردد. دراین تحقیق، سعی برآن است که تأثیرساختار مالکیت به خصوص حضور مالکان نهادی بر رویههای حسابداری محافظه کارانه موردبررسی قرار گیرد. در این تحقیق آزمون فرضیه ها با استفاده از روش آماری داده های تلفیقی (pooled data) و برای دوره زمانی 1386 الی 1391 با استفاده از اطلاعات 84 شرکت منتخب به روش نمونه گیرى حذف سیستماتیک و برای اندازه گیری محافظه کاری از مدل باسو(1997 ) استفاده شده است. یافته های به دست آمده از وجود رابطه مثبت بین مالکیت نهادی و محافظه کاری سود حکایت دارند. به عبارت دیگر، با افزایش سطح مالکیت نهادی، تمایل شرکت ها به استفاده از رویه های محافظه کارانه بیشتر میگردد. در نتیجه،می توان ادعا کرد این سهامداران ناظران فعالی هستند که مدیران را به گزارش سود با کیفیت بالاتر تشویق می کنند. هچنینمطابق با فرضیه منافع شخصی بین تمرکز مالکیت و مالکیت مدیریتی با محافظه کاری نیز یک رابطه منفی و معنی دار مشاهده شد.همچنین نتایج آزمونهای آماری بیانگر جانشین بودن محافظه کاری با تفکیک وظیفه مدیرعامل از رئیس هیات مدیره بوده و کاهشمحافظه کاری در شرکت ها است.

کلیدواژه ها:

حاکمیت شرکتی ، مالکیت نهادی ، تمرکز مالکیت ، محافظه کاری حسابداری