سیره مدیریتی در اسلام از دیدگاه مولا امیرالمومنین علی (ع)

جامعه به هر وسعتی که باشد . چه جمع چند نفره خانواده و چه یک اجتماع بزرگ مانند کشور برای سامان یابی و پیشرفت در همه ابعاد ، نیازمند مدیریتی است که بتواند در هر دو جنبه نظر و عمل آنرا اداره کرده و به سرمنزل مقصود برساند.از نظر امیر المؤمنین علیه السلام رهبری و پست های مدیریتی از آن نوع کارهائی هستند که باید با توجه به تعهد،تقوا،خلاقیت،تخصص و شایستگی به اشخاص واگذار گردد.در یک سیستم سیاسی،شخصی مستحق مدیر شدن است که بهترین و بیشترین کفایت را در انجام امور از خود نشان دهد. بزرگترین افت یک نظام، عدم رعایت شایستگی و اهلیت در مدیریت است.بنابراین تحقیقات مدیریتی نباید صرفاً به یک سری کلی گویی و بیان فرضیه ها اکتفا کنند. حتی به نظر می رسد نباید فقط به توصیه های اخلاقی و یا صفات و ویژگی های فردی یک مدیر اشاره کنند بلکه باید ارائه الگو نیز داشته باشند. حال که در بحث مدیریتی قائل به مدیریت اسلامی هستیم و آنرا برگرفته از آیات قرآنی و گفتار و رفتار معصومین (ع) می دانیم، در پی ارائه الگویی تمام عیار از این مدل برتر، به شخصیت والای حضرت علی (ع) می رسیم که در هر دو جنبه تئوری و عملی، ملاک و معیار مناسبی برای بیان ویژگی های مدیریتی باشد. بنابراین در این راه با تکیه بر کتاب شریف نهج البلاغه و گفتارهای امام علی (ع) سعی در تطبیق سیره مدیریتی علوی از یکسو و علم مدیریت از سوی دیگر خواهیم داشت.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، زمامداری امام علی (ع) ، شایستگی ، اقتصاد ، جامعه ، نهج البلاغه ، مدیریت اسلامی