مقایسه نتایج خاکشناسی بخشهای قدیمی و مرمتشده ارگ باستانی کنارصندل جنوبی در جیرفت

تا دهه 1960 میلادی اغلب سؤالات باستان شناختی با بهره گیری از روشهای استدلال و تفسیر در علوم اجتماعی و فلسفه پاسخ گفته میشد. اما با شکل گیری باستان شناسی نوین از دهه 1960 میلادی، کاربرد و اهمیت علوم مطلق و تجربی در پژوهشهای باستان شناسی شناخته شد و بسیاری از نظریات و فرضیات باستان شناختی با کمک روشهای کمی و آزمونگری در علوم تجربی بازنگری شد. یکی از شاخه های علوم تجربی که در تبیین شیوه معیشت گروه های انسانی گذشته، منشأیابی خاک سفالگری و معماری، گزینش خاک مناسب برای مرمت آثار باستانی، بررسی دلایل خاکشناسی تخریب یا ماندگاری بناهای تاریخی و دلایل ترک و تخریب شهرهای باستانی نقش مهمی دارد، علم است. مقاله حاضر، به منظور مطالعه خاکشناسی بخش های قدیمی و مرمت شده ارگ حاکم نشین تپه باستانی پنج هزار ساله کنارصندل جنوبی جیرفت به انجام رسید. نتایج نشان داد درصد رس بخش قدیمی (33/8 درصد) حدوداً دو برابر بخش مرمت شده (19 درصد) است. این نتایج نشان میدهد به تازگی خاکی با درصد رس کمتر و املاح بیشتر بهمنظور مرمت بنا به کار رفته است، در حالی که خاک بخشهای قدیمی، احتمالاً توسط سازندگان اولیه بنا از جای دیگری از منطقه با درصد رس بیشتر و املاح کمتر آورده شده است. کانی های رسی اسمکتیت، کلریت، ایلیت، پالیگورسکیت و کائولینیت در خاکهای بخش مرمت شده مشاهده شد. از طرفی تمام کانیها به جز کانی پالیگورسکیت در خاک بخش قدیمی شناسایی شد. همچنین در بخشهای قدیمی مواد آلی، تکه های ذغال و قطعات خرد شده سفال مشاهده شد که به نظر می رسد دلیلی بر استحکام و پایداری بیشتر بخش های قدیمی نسبت به مرمت شده باشد.

کلیدواژه ها:

باستان شناسی نوین ، بخش مرمت شده ، کانی های رسی ، کنار صندل جیرفت