بررسی اثر روش های مختلف کشت بر برخی صفات و عملکرد پیاز رقم پریماورا در منطقه جیرفت

شهرستان جیرفت مهمترین تولید کننده پیاز در فصل زمستان درکشور است و بازار آن در این فصل همواره با نوسانات شدید قیمت مواجه است. بنابراین افزایش عملکرد و زودرس کردن آن برای تولید کننده اهمیت زیادی دارد. بدین منظور جهت دستیابی بهترین روش تولید برای استفاده در کشت پاییزه و در قالب طرح استمرار تولید، یک آزمایش مزرعه ای در قالب بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در منطقه جیرفت انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی در اینآزمایش سه روش تولید پیاز شامل، کشت نشا، کشت آنیون ست و کشت مستقیم بذر روی رقم پریماورا پیاز خوراکی بود. تهیه نشا از منطقه سردسیر اطراف جیرفت (اسفندقه) در 20 تیر ماه انجام پذیرفت و برای تهیه آنیون ست از پیازچه های ریز به قطر 2-1/5 سانتی متر از محصول تهیه شده در فصل بهار منطقه استفاده گردید. عملیات کاشت در سه روش تولید در 20 شهریور ماه به صورت همزمان انجام شد و برداشت محصول در اسفند ماه انجام پذیرفت.گیاهان کاشت شده به روش کشت نشایی بدلیل رشد سریعتر توانانی رقابت بیشتر با علف های هرز را نسبت به دو روش کشت دیگر (کشت آنیون ست و کشت مستقیم بذر) داشتند. نتایج نشان داد روش کشت نشایی با میانگین قطر سوخ 5/8 سانتی متر و روش کشت مستقیم با میانگین قطر سوخ 4/6 سانتی متر به ترتیب بیشترین و کمترین قطر سوخ را به خود اختصاص دادند. همچنین بیشترین وزن تر سوخ از روش کشت نشایی با 200/3 گرم و کمترین میانگین آن از روش کشت مستقیم با میانگین 144/3 144 گرم بدست آمد. کمترین میزان بولتینگ به میزان 3/5 درصد نیز از روش نشایی حاصل شد. با توجه به نتایج این تحقیق بهترین روش تولید روش نشاکاری تعیین شد که بیشترین عملکرد را نیز داشت. ناتوانی قدرت رقابت روش آنیون ست با روش نشایی را می توان به استقرار دیرتر گیاه در مزرعه در این روش مربوط دانست.

کلیدواژه ها:

آنیون ست ، بذر ، پیاز خوراکی ، رقم ، روش تولید ، نشا