زیفزونی گندم با آهن تحت تنش خشکی و کمبود آهن

از دیرباز کشت گندم در مناطقی انجام میپذیرد که خشکی و کمبود رطوبتی از دشواری های اساسی آن میباشد. از طرفی 30 درصد از زمینهای زیر کشت گندم در ایران از نظر آهن قابل دسترس مشکل دارند، که این امر نه تنها موجب کاهش عملکرد این گیاهان میگردد بلکه، باعث کاسته شدن از ارزش غذایی دانه و سرانجام بروز سوء تغذیه نیز خواهد شد. به منظور افزایش میزان عنصر آهن در گندم ( رقم سرداری ) تحت شرایط تنش خشکی پژوهشی در قالب فاکتوریل با طرح پایه ی کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. در آزمایش کنونی، دو فاکتور شامل روش زی فزونی ( بذر خشک، کاربرد خاکی، افشانه کردن در مرحله ساقه روی و افشانه کردن در مرحله شکمی) و تنش خشکی (شاهد، کاربرد تنش در مرحله ی شکمی، تنش در مرحله ی آغاز پر شدن دانه) ، در نظر گرفته شد. مقایسات میانگین در این پژوهش نشان داد بیشترین مقدار ماده خشک مربوط به تیمار کاربرد خاکی بود که با افزایش در حدود 15/34 درصدی نسبت به شرایط تنش خشکی قرار داشت این درحالی بود که داده های حاصل از ارتفاع بوته نیز تایید کننده همین امر میباشد. بیشترین میزان عملکرد گندم نیز در تیمار مصرف خاکی عنصر آهن با مقدار 1850/32 کیلوگرم در هکتار مشاهده گردید. بالاترین میزان شاخص برداشت به مقدار 44/3 درصد در تیمار بدون تنش با مصرف خاکی کود آهن مشاهده گردید که این مقدار در اثر اعمال تنش رطوبتی کاهش معنی داری یافت. از طرفی بیشترین مقدار عنصر آهن در دانه مربوط به تیمار اسپری آهن در مرحله شکمی میباشد. با مصرف خاکی این عنصر میزان آهن دانه با افزایشی 37 درصدی به مقدار 34/8 میلی گرم در لیتر رسید که تاثیر مستقیمی بر افزایش عملکرد داشت.

کلیدواژه ها:

رقم سرداری ، میزان عنصر آهن ، عملکرد ، پروتئین