اثر خوراک دهی پیوگلیتازون (داروی ضد دیابت نوع 2) بر اثر بر BCS ، بالانس انرژی، وزن تولد و برخی فراسنجه های خونی گوساله های تازه زا در گاوهای شیری دوره انتقال

پیوگلیتازون از دسته داروهای ضد دیابتی است که تیازولیدین دایون نام دارند . این دسته، پس از پیوند با گیرنده درون هسته ای PPARγ باعث بیان شماری از ژن های درگیر در متابولیسم چربی می شوند. تزریق 4،2 _ تیازولیدین دایون پیش از زایش در گاوهای شیری اثرات مثبتی بر بالانس منفی انرژی و BCS پس از زایش داشته است. این آزمایش با هدف بررسی بکارگیری پیوگلتازون خوراکی در جیره گاوهای دوره انتقال و اثر آن بر بالانس انرژی، BCS ، وزن تولد و برخی از فراسنجه های خونی گوساله های تازه زا با 16 راس گاو چند شکم انجام شد. گاوها از 10 روز پیش از تاریخ احتمالی زایش تا 20 روز پس از زایش در جایگاه های انفرادی در دو گروه با جیرهای یکسان با و بدون پیوگلیتازون خوراک دهی شدند. پیوگلیتازون خوراکی، روزانه 4 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن زنده و به صورت سرک پس از خوراکدهی صبح به گاوها داده شد. خوارندن پیوگلیتازون تا روز بیستم زایش، تاثیری بر وزن بدن، درصد کاهش وزن بدن و BCS در چهار هفته ی نخست پس از زایش نداشت و بالانس انرژی نیز تحت تاثیر تیمار قرار نگرفت. وزن تولد گوساله ها در هر دو گروه تیمار و شاهد تفاوت معنی داری نداشت. از میان فراسنجه های خونی که هنگام تولد در خون گوساله ها اندازه گیری شد، تنها تریگلیسیرید در گوساله های گروه تیمار، کمتر از گروه شاهد بود (0/05 > P ) و دیگر فراسنجه ها تحت تاثیر تیمار قرار نگرفت. نتایج این پژوهش نشان دادند که خوراکدهی پیوگلیتازون در اواخر آبستنی و اوایل زایش تاثیری بر کاهش وزن بدن و BCS گاوهای تازه زا نداشت ولی تریگلیسرید خون را در گوساله ها کاهش داد.

کلیدواژه ها:

پیوگلیتازون ، تیازولیدین دایون ، دوره ی انتقال ، کاهش وزن ، BCS