تحلیلی بر وضعیت امنیت غذایی در مناطق روستایی

یکی از وجوه امنیت انسانی، امنیت غذایی است و فقدان امنیت غذایی به معنای عدم وجود امنیت برای انسان است. لذادسترسی به مقدار کافی مواد غذایی و سلامت تغذیه ای از محورهای اساسی توسعه است. توجه به امنیت غذایی در ایرانهمواره یکی از اهداف عمده برنامه های توسعه روستایی بوده است. امنیت غذایی در جوامع روستایی که خود عمده ترینبخش تولید کننده مواد غذایی در جامعه هستند (70 درصد تولید کشاورزی در عرصه روستاها انجام می شود) امریضروری است. عنایت به این مسیله، به ویژه بعد از انقلاب اسلامی، در چارچوب توسعه کشاورزی و به عنوان هدف اصلیمطرح بوده است. بنابراین امنیت غذایی، مستلزم تلاش در جهت فراهم کردن امکان دسترسی تمام خانوارها به ویژه اقشارآسیب پذیر و فقیر به مواد مغذی مورد نیاز است.روش بررسی در این پژوهش مبتنی بر رویکرد توصیفی – تحلیلیمی باشد نتیجه بررسیها نشان میدهد روستاییان به علت فقر و محرومیت بالا، از لحاظ امکانات و شرایط اولیه زندگیدر کاستی های فراوانی به سر می برند، و این محرومیت نیز بدون شک در نوع معیشت و تغذیه آنها موثر است؛ لذا فراهمکردن امکانات و خدمات کافی، اشتغال پایدار و به تبع آن داشتن درآمد کافی میتواند نقش مهمی در تامین امنیتغذایی روستاییان ایفا کند.

کلیدواژه ها:

امنیت غذایی ، ناامنی غذایی ، معیشت پایدار ، مناطق روستایی