کاربرد تئوری های تصمیم گیری در طراحی هواپیما

چرخه ی طراحی هواپیما شامل موقعیت های تصمیم گیری بسیاری است که تنها با تکیه بر فرآیندهای ذهنی معمول در تصمیم گیری نمی توان نتایج مطلوب را بدست آورد پر واضح است هر چه فرآیند تصمیم گیری در این چرخه دقیق تر، علمی تر و سنجیده تر باشد در کل می توان به طراحی کارآتری منجر گردد. در این بین روش های تصمیم گیری مختلفی وجود دارد که می توان برای این امر از آنها بهره برد. اما آنچه حائز اهمیت است اینست که مناسب ترین روش برای افزایش کارایی طراحی و همچنین کاهش هزینه های طراحی هواپیما انتخاب گردد. در این مقاله روش های تصمیم گیری سلسله مراتبی، تئوری مطلوبیت و بهینه سازی چند نظمی و کاربرد این روش ها در طراحی هواپیما مورد بررسی قرار گرفته است. تا نشان داده شود روش سلسله مراتبی ساده موجب بهبود و افزایش کارایی طراحی سیستمی پیچیده همچون هواپیما می شود. هم چنین نشان داده شود روش بهینه سازی چند نظمی با کاربرد تکنیک های ریاضی مختلف از قبیل الگوریتم ژنتیک، دیفرانسیل محدود، تئوری تابع ضمنی، مونت کارلو و ... با بررسی تمامی گزینه های ممکن و حرکت به سمت بهینه ترین گزینه های انتخاب بر اساس هدف طراحی، بهترین انتخاب را رقم می زند و موجب بهینه سازی مرحله ی طراحی هواپیما میشود و هزینه ی طراحی را در مرحله مفهومی بوسیله ی تغییرات زیرکانه کاهش می دهد بدون اینکه هزینه های پایین دستی هدف طراحی، بهترین انتخاب را رقم می زند و موجب بهینه سازی مرحله ی طراحی هواپیما میشود و هزینه های طراحی را در مرحله مفهومی بوسیله تغییرات زیرکانه کاهش می دهد بدون اینکه هزینه های پایین دستی را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

تئوری تصمیم ، تصمیم گیری سلسله مراتبی ، تئوری مطلوبیت ، بهینه سازی چند نظمی