کنترل فعال ارتعاشات سازه های مجهز به دمپرMR با استفاده از سیستم کنترل فازی FLC و بهینه سازی به روش الگوریتم ژنتیک RGA

دراین مقاله با استفاده از تئوری کنترل فازی تعیین ولتاژ فرمان مناسب جهت اعمال به دمپرMR استفاده شده است اما به کارگیری قواعد فازی به شیوه رایج مشکلات مربوط به بهینه سازی سیستم کنترل فازی را به همراه خواهد داشت بنابراین با استفاده از الگوریتم ژنتیک به ایجاد یک پایگاه قواعد فازی بهینه پرداخته می شود که باعث بهبود کارایی سیستم کنترل فازی نسبت به پایگاه قواعد فازی تجربی خواهد شد دمپرMR magneto rheological نوع جدیدی از دمپرها می باشد که از یک سیال MR پرشده است این سیال هنگامی که در معرض یک میدان مغناطیسی قرار میگیرد بطور منظم از یک سیال روان لزج خطی به یک حالت نیمه جامد تبدیل می شود بنابراین با اعمال ولتاژ فرمان منساب به این دمپر ارتعاشات سازه ها را می توان کاهش داد که این ولتاژ فرمان مناسب با استفاده از یک سیستم کنترل مناسب اعمال می گردد از یک مدل هیسترزیس Bouc-wen به منظور پیش بینی رفتار نیرو مکان و همچنین پاسخ غیرخطی نیرو - سرعت استفاده می شود.

کلیدواژه ها:

کنترل فازی ، الگوریتم ژنتیک ، دمپرMR ، بهینه سازی سیستم