ارزیابی پاسخ رویشی گندم تحت تاثیر محلول پاشی با آهن در شرایط تنش کم آبی

تحقیقی با هدف ارزیابی تاثیر محلول پاشی آهن بر رشد رویشی دانه گندم در شرایط مختلف آبیاری درمنطقه نصرت آباد قزوین به اجرا درآمد. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب بلوک های کامل تصادفی در 3تکرار انجام شد. عامل آبیاری در 4 سطح (ابیاری کامل، قطع آبیاری در مرحله طویل شدن ساقه، قطع آبیاری در مرحله گلدهی و قطع آبیاری در مرحله پرشدن دانه) به عنوان عامل اصلی و عامل محلول پاشی در 2 سطح (عدم محلول پاشی و محلول پاشی سولفات آهن) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تاثیر آبیاری و محلول پاشی سولفات آهن بر عملکرد بیولوژیک معنی دار شدند. بررسی نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که بالاترین عملکرد بیولوژیک به میزان 17/09 تن در هکتار متعلق به تیمار آبیاری کامل و کمترین عملکرد بیولوژیک به میزان 12/31 تن در هکتار متعلق به تیمار قطع آبیاری در مرحله گلدهی بود. محلول پاشی سولفات آهن نیز باعث افزایش عملکرد بیولوژیک گردید. در تیمار محلول پاشی سولفات آهن با عملکرد بیولوژیک 15/42 تن در هکتار نسبت به عدم انجام محلول پاشی با عملکرد بیولوژیک 14 تن در هکتار برتری معنی داری مشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

تنش کم آبی ، سولفات آهن ، عملکرد بیولوژیک