ارزیابی پتانسیل تولید زیست توده و بیوگاز برپایه بکارگیری از فضولات دامی جهت توسعه منابع انرژی های تجدیدپذیر (مطالعه موردی: منطقه طالقان)

اخیرا بهره برداری ازمنابع زیست توده به منظور تولید انرژی های تجدید پذیر نو توجه بسیاری را به خود متمایل نموده است. در این مطالعه، امکان سنجی تولید بیوگاز از زیست توده حاصل از فضولات دامی مناطق روستایی(دیزان، ناریان،گراب، وخودکاوند) شهرستان طالقان مورد بررسی قرار گرفت. اگرچه زیست توده جمع آوری شده به طور عمده در پخت و پز و گرما بخشی با کمترین بازده حرارتی و انرژی در طول سالیان گذشته مورد استفاده قرار می گرفت اما نتایج نشان داد که فضولات حیوانی می تواند 86 درصد منابع تولید بیوگاز(621289/5 متر مکعب در سال) را در منطقه به خود اختصاص دهد. روستاهای دیزان و خودکاوند به ترتیب بیشترین و کمترین پتانسیل زیست توده را داشتند. نتایج نشان داد که کود گوسفندی در تمامی روستاها بیشترین میزان زیست توده تولیدی را در سال به خود اختصاص می دهد.روستای دیزان با میزان 96702/87 کیلوگرم کود گوسفندی بیشترین میزان تولید زیست توده کل و بیوگاز درمنطقه دارا بود. با این حال یافته ها آشکار گوسفندی پتانسیل بیشتری برای تولید بیوگاز دارد. از این رو پرورش اسب در مناطق روستایی طالقان می تواند ضمن ایجاد اشغال زایی و کسب درآمد برای روستاییان زمینه را برای فراهمی بیشتر انرژی های تجدید پذیر مهیا نماید.

کلیدواژه ها:

طالقان ، زیست توده ، مناطق روستایی ، بیوگاز ، انرژی های نو