بررسی شاخص های محتوی نسبی آب، سطح ویژه برگ، وزن ویژه برگ و موجودی آب هر واحد سطح برگ کنگر فرنگی در شرایط تنش خشکی

تنش خشکی یکی از عمده ترین محدودیت های تولید محصولات زراعی است. شناخت مورفولوژیک و فیزیولوژیک مقاومت به خشکی در بهبود مشکلات ایجاد شده تحت شرایط خشکی از اهمیت زیادی برخوردار است. به منظور بررسی اثر تنش خشکی بر روی گیاه دارویی کنگر فرنگی(Cynara scolymus L.) آزمایشی در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان( شهید قزوه)نجف آباد صورت گرفت. تیمارهای آزمایش شامل سه تیمار 50،20 و 80 درصد تنش خشکی به عنوان فاکتور اصلی و تعداد چین در دو مرحله رویشی و زایشی به عنوان فاکتور فرعی لحاظ شدند. شاخص هایی از جمله، آب قابل دسترس گیاه، نسبت وزن برگ، نسبت سطح برگ و میزان آب از دست رفته هر واحد سطح برگ اندازه گیری شدند. در بررسی شاخص های فیزیولوژیک اثر معنی داری مشاهده نشد. اثرتنش خشکی برمیزان محتوی آب برگ RWC، سطح ویژه برگSLA، وزن ویژه برگ SLW و موجود یآب در هر واحد سطح برگ LWCA معنی دار نشد. بیشترین میزان RWC در تیمار 50% خشکی و کمترین میزان را تیمار 80% خشکی داشت. بیشترین مقدار SLA تیمار 20% خشکی و کمترین میزان در تیمار 50% خشکی مشاهده شد. SLW با افزایش تنش نسبت به تیمار 20% خشکی افزایش یافت. بیشترین میزان LWCAدر تیمار 80% خشکی و کمترین آن در 20% خشکی بود. میزان کلروفیل،کاروتنویید و آنتوسپاتین در شرایط تنش های اعمال شده معنی دار شدند. با افزایش تنش میزان کلروفیل a کاهش، کلروفیل b افزایش و کلروفیل کل کاهش پیدا کرد. ضمنا میزان کاروتنویید و آنتو سپاتین با افزایش تنش از سطح تنش متوسط (50 درصد خشکی) به تنش شدید (80 درصد خشکی ) کاهش چشمگیری پیدا کرد.

کلیدواژه ها:

آب از دست رفته هر واحد سطح برگ ، کاروتنویید ، شاخص های عملکرد ، شاخص های فیزیولوژیک ، کنگرفرنگی