اثر ماده تلقیحی سیانوباکتریایی بر جوانه زنی و رشد دانه رست گیاه ریحان

جلبک های سبز-آبی یا سیانوباکتری ها گروهی از میکروارگانیسم های فتوسنتز کننده با ساختار سلولی پروکاریوت می باشند. قابلیت ازت ونیز تولید ترکیبات محرک رشد با ساختا رهورمونی و غیر هورمونی از مهمترین عواملی است که این جلبک ها را به عنوان گزینه هایی کارآمد در تولید کود زیستی مطرح می کند. در این مطالعه عملکرد هشت جدایه از جلبک های سبز-آبی جداسازی شده از بستر رویشی گیاهان دارویی، درارتباط با درصد جوانه زنی بذر و مقدار رشد دانه رست گیاه ریحان مورد ارزیابی قرار گرفت. ایزوله های مورد ارزیابی از میان جنس های دارای هتروسیست خانواده Nostocaceae نظیر جنس های Trichormus، Anabaena و Nostoc انتخاب شدند. به این منظور بذر گیاه ریحان در سوسپانسیون های جلبکی با غلظت یک درصد خیسانده شده وپس از جوانه زنی در معرض تیمارهای جلبکی قرار گرفت. در ادامه، تأثیر سوسپانسیون های جلبکی بر سرعت فرآند جوانه زنی، درصد جوانه زنی و نیز میزان رشد دانه رست در مقایسه با لذرهای شاهد ( بذرهای خیسانده شده در آب مقطر و بدون تیمار جلبکی ) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشانگر اختلاف معن یدار طول ریشه و ساقه دانه رست های تیمار در مقایسه با دانه رست های شاهد بود. بیشترین اختلاف معن یدار در بذرهای تیمار شده با جدایه Anabaena vaginicola ISB42 مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

جلبک سبز ، آبی ، کود زیستی ، تثبیت نیتروژن ، ریحان