بررسی پتانسیل کاربرد حامل های مختلف آلی و معدنی در فرایند تولید زاد مایه باکتری حل کننده فسفات های نا محلول (Pseudomonas fluorescens)

فسفر به عنوان عنصری کلیدی در رشد گیاهان شناخته می شود که بصورت کودهای شیمیایی به خاک افزوده می شود. هزینه بالای تولید کودهای شیمیایی و ایجاد آلودگی های زیست محیطی ناشی از مصرف این کودها استفاده از منابع دیگر به ویژه کودهای بیولوژیک را ضروری میسازد. هدف از این پژوهش بررسی بقای باکتری سودوموناس فلوئورسنس به عنوان یکی از باکتری های حل کننده فسفات بر روی حامل های مختلف آلی و معدنی شامل پرلیت، بنتونیت، خاک فسفات، ورمی کمپوست، پرلیت+ بنتونیت+ خاک فسفات، پرلیت+ بنتونیت+ خاک فسفات+ ورمی کمپوست و پرلیت+ بنتونیت+ ورمی کمپوست بود. بعد از تلقیح حامل های مورد بررسی با باکتری سودوموناس فلوئورسنس، زادمایه ها ابتدا به مدت 15 روز در انکوباسیون(دمای 28 درجه سانتیگراد) و سپس در دمای درجه سانتیگراد به مدت 120 روز نگهداری شدند. جمعیت باکتری ها به روش cfu در زمان های 0، 15، 30، 60، 90 و 120 روز اندازه گیری شد. نتایج نشان دهنده افزایش جمعیت باکتری ها دراکثر نمونه های حاوی مواد آلی و کاهش آنها در تیمارهای معدنی یا با ماده آلی ناچیز بعد از 15 روز انکوباسیون تعداد باکتری ها بعد از 120 روز بر روی حامل های ورمی کمپوست، پرلیت+بنتونیت+ خاک فسفات+ ورمی کمپوست و پرلیت+ بنتونیت+ ورمی کمپوست بیشتر از (فرمول در متن اصلی مقاله) بود. با توجه به این نتایج استفاده از حامل های دارای ماده آلی فراوان مانند ورمی کمپوست می تواند بقای باکتری ها را افزایش داده و به بهبود کارایی زادمایه بیولوژیک و به تبع آن فراهمی عناصری مانند فسفر کمک کند.

کلیدواژه ها:

فسفر ، حامل باکتری ، باکتری حل کننده فسفات های نامحلول ، سودوموناس فلوئورسنس