مطالعه تنوع ژنتیکی تودههای بومی و ارقام تجاری جو با استفاده از نشانگرهای ریسماهواره

ارقام بومی بدلیل تطابق و سازگاری با شرایط محیطی مختلف ذخایر ژنتیکی با ارزشی برای افزایش تنوع ژرم پلاسم های اصلاحی و نیز منابع بالقوه برای زن های مقاومت به تنش های زیستی و غیر زیستی به شمار می روند. در این بررسی تنوع ژنتیکی 119 توده بومی جو از ایران و کشورهای مختلف به همراه 25 رقم تجاری با استقاده از 64 جفت آغازگر SSR مورد ارزیابی قرار گرفت . در مجموع برای 45 آغازگر چند شکل 225 الل با دامنه 2 تا 14 و میانگین 5 آلل به ازای هر جایگاه تکثیر شد. میزان اصلاعات چند شکلی برای نشانگرهای مورد بررسی بین 0/05 تا 0/90 با متوسط 0/51 متغیر بود. کمترین و بیشترین فراوانی آلل شایع مربوط به نشانگرهای EBMAC0788 0/13 و GBM1411 0/97 بود. تجزیه واریانس مولکولی نشان دهنده سهم بیشتر واریانس درون گروهی 94 درصد در تبیین واریانس مولکولی کل در مقایسه با واریانس بین گروهی بود. حداکثر و حداقل شاخص های شانن و تنوع ژنی نی به توده های بومی ایران و مصر تعلق داشت . تجزیه خوشه ای با استفاده از الگوریتم Neighbor-Joining و ضریب فاصله Euclidean ژنوتیپ ها را به شش گروه منتسب کرد. این گروه بندی تا حدودی با مناطق جغرافیایی زنوتیپ ها مطابقت داشت.

کلیدواژه ها:

جو ، ارقام بومی ، تنوع ژنتیکی ، نشانگرهای ریز ماهواره ، تجزیه خوشه ای