نشانگرهای گزینشی به عنوان عامل گزینش در فرآیند انتقال ژن در گیاه گندم رقم پیشتاز

گندم از مهمترین گیاهان زراعی می باشد و سرشار از انرژی و پروتئین می باشد بنابراین مشکلات تولید را بایستی به حداقل رساند که یکی از راهکارها ،روش های مبتنی بر مهندسی ژنتیک و انتقال ژن است.در این سیستم چون تعداد محدودی از سلولها توالیهای T-DNA را دریافت میکند، بایستی از نشانگرهای گزینشی استفاده شود تا سلولهای تراریخت از غیرتراریخت شناسایی و گزینش شود چون گزینش و رشد سلولها در محیط کشت انتخابی، اولین شاهد فنوتیپی برای وقوع ترانسفورماسیون است در این آزمایش از مارکرهای گزینشی کانامایسین، جنتامایسین، پنی سیلین، تتراسایکلین وکاربنسیلین به عنوان عامل گزینشی استفاده شد گزینشگر کانامایسین با بلوکه کردن مسیر ساخت پروتئینهای اندامکی شامل کلروپلاست و مسیر میتوکندری باعث مرگ و یا کلروفیل زدایی سلولهای فاقد ژن nptII میشود همچنین برای یافتن غلظتهای مناسب تاثیر گزینشگرها در باززایی و زنده مانی سلولها از غلظتهای مختلف گزینش گرها استفاده شد آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی در 3 تکرار و 9 سطح گزینشگرها انجام شد و طی آبیاری متناوب با غلظتهای مختلف گزینشگرها (شاهد با آب مقطر استریل) یادداشتبرداری انجام گرفت تا تاثیر دزهای مختلف گزینشگرها و تعیین آستانه تاثیرگزینشگرها LD50 بررسی شود در بررسیها مشخص شد که رشد بهتر در تیمار شاهد مشاهده شد و در گزینشگرها به ترتیب پنیسیلین، کانامایسین، جنتامایسین تتراسایکین و کاربنسیلین سریعترین پاسخ را در دز پایینتری نشان دادند و در غلظتهای بالاتر رشد گیاه متوقف شد و حد آستانه برای پنی سیلین 25 ، کانامایسین و جنتامایسین 50 ، تتراسایکلین 100 و کاربنسیلین 300 میلی گرم در لیترمیباشد.

کلیدواژه ها:

انتقال ژن ، ژنهای گزینشگر ، گزینش ، گندم