اثر ارائه دو مرحلهای پروبیوتیک بر عملکرد گاوهای پرتولید هلشتاین

هدف از این مطالعه اثر پروبیوتیک بر عملکرد گاوهای شیرده پرتولید در اواسط دوره شیردهی میباشد. تعداد 56 رأس گاو هلشتاین پرتولید چند شکم زایش (میانگین 4 شکم زایش) در قالب طرح کاملاً تصادفی در دو تیمار (پروبیوتیک و شاهد) به مدت 40 روز مورد استفاده قرار گرفتند.ارائه پروبیوتیک با دستورالعمل خاصی انجام شد که از روز 1 تا 10 ، 58 گرم P-One بهازای هر رأس و از روز 11 تا 40 ، 28 گرم P-One و 28گرم DCP بهازای هر رأس دام بهصورت روزانه تغذیه میشد. جیرهها به صورت کاملاً مخلوط و در حد اشتها و با نسبت علوفه به کنسانتره 2/ 35 به 8/ 64 بودند و گاوها به صورت گلهای نگهداری میشدند. ارائه پروبیوتیک در کل دوره آزمایشی بهبودی را در قابلیت هضم الیاف ایجاد نکرد.درصد پروپیونات شکمبه در گروهی ازگاوها که از پروبیوتیک استفاده میکردند افزایش یافت ( 01 / P<0 ) و به تبع آن نسبت استات به پروپیوناتشکمبه در آنها تمایل به کمتر شدن داشت ( 10 / P<0 ). اما میزان pH شکمبه مانند کل مولار اسیدهای چرب و درصد استات و بوتیرات شکمبهتحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. میزان چربی شیر بهطور معنیداری با تغذیه پروبیوتیک افزایش پیدا کرد ( 05 / P<0 ) ولی تولید شیر و سایر ترکیبات آن تحت تأثیر این تیمارها قرار نگرفت. از این مطالعه اینچنین میتوان نتیجهگیری کرد که ارائه پروبیوتیک سبب بهبود بعضی شاخصهای تخمیریو تولیدی میشود میتوان آن را جایگزین موننسین کرد

کلیدواژه ها:

پروبیوتیک ، گاو شیری ، دستکاری تخمیر شکمبه