بررسی سطوح مختلف کلرید سدیم بر جوانه زنی ژنوتیپهای علف گندمی بیابانی در شرایط ژرمیناتور

گونه Agropyron desertorum از لحاظ تولید علوفه سبز و خشک دارای ارزش فراوانی میباشند. به دلیل تولید بالا و قابلیت پذیرش عالی توسط دام، ارزش خاصی برای اوایل فصل، جهت چرای دام دارند تحقیق حاضر برای بررسی اثر شوری در دو مرحله جوانهزنی و رشد رویشی گیاهچه در شرایط استاندارد جوانه زنی انجام گرفت. از تیمارهای شاهد، 100 ، 200 میلیمولار کلرید سدیم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار استفاده شد. صفات درصد جوانهزنی، سرعت جوانهزنی و شاخص بنیه بذر محاسبه و طول ساقه و ریشهچه ، نسبت طول ریشچه به ساقچه و وزن خشک گیاهچه اندازه گیری شد نتایج تجزیه واریانس نشان داد که در مورد کلیه صفات اثر شوری در سطح احتمال 1% معنی دار بود. اثر ژنوتیپ و اثر متقابل ژنوتیپ در شوری نیز برای کلیه صفات بجز نسبت طول ریشچه به ساقچه شوری در سطح یک درصد معنی دار گردید. نتایج مقایسات میانگین اثرات شوری نشان داد که با افزیش شوری درصد جوانه زنی، طول ساقه چه، طول ریشه چه، وزن خشکگیاهچه، کاهش و نسبت های طول ریشچه به ساقچه و وزن خشک به وزن تر افزایش پیدا کرد. بطور کلی نتایج بدست آمده از این آزمایش نشان داد که جمعیت های 341m (البرز) و 3974p7 (دماوند) درجه مقاومت به شوری در بمراتب بیشتر بود و استفاده از آنها در اصلاح و احیاء مراتع مناطق شور کشور ارجح است.

کلیدواژه ها:

تنش شوری ، درصد جوانهزنی ، سرعت جوانه زنی ، شاخص بنیه بذر ، Agropyron desertorum