ارزیابی اثرات فیزیولوژیک ارقام باقلا(Vicia Faba L.) ناشی از تنش کلرور سدیم بر صفات جوانهزنی بذر

شوری، یکی از مهم ترین تنش های غیرزنده ای است که باعث کاهش قابلیت تولید محصول در خاک های مناطق خشک و نیمه خشک می شود که با تأثیر گذاشتن بر روی بیشتر فعالیت های فیزیولوژیکی و مرفولوژیکی، رشد و نمو گیاه را تحت تأثیر قرار می دهد. این تحقیق به منظور بررسی اثرات اسموپرایمینگ بر برخی خصوصیات جوانه زنی بذر باقلا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار در آزمایشگاه بیوتکنولوژی دانشکده کشاورزی شهید چمران اهواز در سال 1393 اجراء شد. تیمارهای آزمایش شامل اسموپرایمینگ بذر دو رقم باقلا (شاخ بزی و شاهی)، با محلول های کلرورسدیم (NaCl) با غلظت های 2، 4، 6 و 8 درصد، آب هیدروپرایمینگ) و شاهد (بدون پرایمینگ) بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که ارقام، شوری و اثر متقابل ارقام× شوری در صفاتی مانند: درصد و سرعت جوانه زنی، شاخص میزان جوانه زنی، میانگین جوانه زنی روزانه، متوسط زمان جوانه زنی، ارزش جوانه زنی، شاخص استرس جوانه زنی، ضریب آلومتریک، شاخص طولی و وزنی ویگور اختلاف معنی داری را نشان دادند. مقایسه میانگین های اثرات ساده نشان داد که بیشترین صفات مذکور تحت رقم شاخ بزی با پیش تیمار هیدروپرایمینگ (آب) و شاهد حاصل گردید، در حالی که کمترین درصد و سرعت جوانه زنی، شاخص طولی و وزنی ویگور، شاخص میزان جوانه زنی، میانگین جوانه زنی روزانه، متوسط زمان جوانه زنی ارزش جوانه زنی، شاخص استرس جوانه زنی و ضریب آلومتریک با پیش تیمار کلرورسدیم 8 درصد به ترتیب برابر (33/23، 34/0، 9/221، 9/167، 24/0، 26/0، 11/37، 83/1، 83/22 و 35/30) حاصل شد. به طور کلی نتایج این تحقیق هماهنگ با این فرضیه است که در شرایط نامساعد رشدی از جمله شرایط تنش شوری اعمال تیمار هیدروپرایمینگ در باقلا یک سری شرایط متابولیکی را در بذر بوجود آورده که مجموعه این شرایط علاوه بر تسریع جوانه زنی، توسعه بهتر اندام های هوایی و زیرزمینی را موجب شده و باعث استقرار بهتر و زودتر گیاهچه ها می شود.

کلیدواژه ها:

باقلا ، تنش شوری ، پرایمینگ ، سرعت جوانه زنی ، شاخص طولی و وزنی ویگور