اثر سویههای باکتری سودوموناس و کود فسفره بر تجمع نیتروژن و فسفر و ماده خشک دانه و بافتهای لوبیا(Phaseolus Vulgaris L.)

به منظور ارریابی اثر سویه های باکتری سودوموناس و کود فسفره بر تجمع نیتروژن، فسفر و ماده خشک در دانه و بافت های لوبیای محلی گیلان، آزمایشی در سال زراعی 1392 در مزرعه آزمایشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گیلان (رشت) به صورت اسپلیت پلات با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شد. کود فسفره شامل سه سطح صفر (P1)، 40 (P2) و 80 (P3) کیلوگرم در هکتار (P2O5) و باکتری سودوموناس شامل سویه های 113 (R1)، 168 (R2) و 173 (R3) و عدم تلقیح باکتری به عنوان شاهد (R0)، به صورت تصادفی و به ترتیب در کرتهای اصلی و فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر کود فسفره بر تمامی صقات اندازه گیری شده به استثناء میزان فسفر و نیتروژن اندامهای هوایی در مرحله گلدهی و میزان فسفر دانه معنی دار بود. همچنین، باکتری سودوموناس اثر معنی دار بر تمامی صفات مورد مطالعه به استثناء وزن خشک برگها، ساقه و کل بوته و نیتروژن اندام های هوایی در مرحله رسیدگی داشت. به علاوه، اثر متقابل کود فسفره و باکتری سودوموناس بر روی برخی خصوصیات زراعی اندازه گیری شده در لوبیا نظیر تعداد گره بر روی ریشه، محتوای کلروفیل a و b برگ، تعداد شاخه فرعی، وزن خشک برگ در مرحله رسیدگی، محتوای فسفر و نیتروژن اندام های هوایی در مراحل گلدهی و رسیدگی، میزان فسفر و نیتروژن دانه معنی دار بود. در این تحقیق، بالاترین میزان نیتروژن دانه و اندام های هوایی و فسفر دانه در شرایط عدم مصرف کود فسفره و استفاده از سویه 168 باکتری سودوموناس در مرحله رسیدگی لوبیا مشاهده گردید. در این آزمایش، سویه 173 باکتری سودوموناس، بیشترین میزان نیتروژن اندام های هوایی را در اثر کاربرد 40 کیلوگرم فسفر در هکتار نشان داد. همچنین، بیشترین میزان کلروفیل a برگ در ترکیب تیماری سویه 113 باکتری سودوموناس و مصرف 40 کیلوگرم فسفر در هکتار مشاهده گردید. بدین ترتیب، در سطوح پایین فسفر خاک، باکتری سودوموناس جهت بهبود محتوای عناصر غذایی اندام های رویشی و دانه لوبیا در گیلان و شرایط اقلیمی مشابه می تواند قابل توصیه باشد.

کلیدواژه ها:

سودوموناس ، عناصر غذایی ، لوبیا