مقایسه ترجیحات عمومی و تمایل به پرداخت جهت تفرج پارک جنگلی لویزان با سایر پارکهای جنگلی کشور

ارزشگذاری اقتصادی را میتوان راهکاری مؤثر در هر چه بهتر ساختن سیاستهای محیطزیستی دانست. این سیستمها ساز و کار لازم برای افزایش رفاه بشر را فراهم میآورند. لذا کمی نمودن این منابع از اهمیت بالایی برخوردار است. این مطالعه به برآورد ارزش تفرجی پارک جنگلی لویزان در استان تهران در سال 1393 می پردازد و عوامل مؤثر بر ترجیحات عمومی افراد را بررسی مینماید. در این پژوهش، با استفاده از روش ارزشگذاری مشروط و مدل رگرسیونی لوجیت، تمایل به پرداخت افراد جهت استفاده تفرجی و عوامل مؤثر بر آن مورد بررسی قرار گرفته است و بر اساس روش حداکثر راستنمایی ضرایب پارامترهای این مدل برآورد شده اند. متغییرهای مبلغ پیشنهادی، درآمد ماهیانه خانواده، سطح تحصیلات، میزان رضایت، سن، تمایل جهت بازدید مجدد و فصل بهار و تابستان اثر معناداری بر تمایل به پرداخت افراد جهت استفاده تفرجی از این پارک داشتهاند. معناداری سه متغییر مبلغ پیشنهادی، درآمد ماهیانه خانواده و سطح تحصیلات، مشابه با یافتههای مطالعات انجام شده در سایر پارکهای جنگلی کشور است. میزان تمایل به پرداخت جهت تفریح در پارک جنگلی لویزان برای هر فرد در هر بازدید، 3212 ریال بدست آمد. این میزان در مقایسه با سایر پارکهای جنگلی گروه شاهد به میزان قابل توجهی پایینتر است. تفاوت جذابیتهای این پارکها ، موجب اختلاف چشمگیر تمایل به پرداخت جهت استفاده تفرجی آنها شده است.

کلیدواژه ها:

ارزشگذاری مشروط ، پارک جنگلی لویزان ، مدل لوجیت