بررسی نقش همزیستی میکوریزایی در افزایش مقاومت به خشکی دو پایه تجاری بادام

خشکی یکی از مهم ترین عوامل محدود کننده رشد و عملکرد گیاهان محسوب می گردد. قارچ های میکوریز آربسکولار در فراهم کردن آب و افزایش تحمل به خشکی گیاهان به نفع میزبان خود عمل می کنند. در این پژوهش اثر همزیستی میکوریزی بر برخی شاخص های رشدی دو پایه ی تجاری بادام در شرایط تنش خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه فاکتور و در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که تمامی شاخص های رشدی اندازه گیری شده در این پژوهش، تحت تاثیر نوع قارچ، سطح خشکی و نوع پایه بادام از لحاظ آماری معنی دار بود، با این تفاوت که نوع پایه ی بادام تاثیری بر شاخص سطح برگ نداشت. همچنین اثرات متقابل میکوریز× خشکی × پایه در شاخص های اندازه گیری شده معنی دار بود. بر اساس نتایج، مشاهده شد که کاربرد میکوریز موجب افزایش قابل ملاحظه تمامی شاخص های اندازه گیری شده گردید، به طوری که در اکثر موارد گیاهان میکوریزی، در تمامی سطوح تنش خشکی، بیش از گیاهان غیر میکوریز رشد داشتند. میانگین بیشترین میزان وزن خشک ریشه، مربوط به تیمار تلقیح شده با گونه G. mosseae با سطح مطلوب آبیاری بود که نسبت به تیمار فاقد میکوریز با سطح خشکی شدید، 97 درصد افزایش نشان داد. بنابراین می توان به این نتیجه رسید که استفاده از همزیستی میکوریز آربسکولار، می تواند یکی از عوامل مهم افزایش مقاومت به خشکی گیاهان باشد.

کلیدواژه ها:

بادام ، تنش خشکی ، شاخص های رشدی ، همزیستی میکوریزی