ارزیابی عملکرد ارقام گوجه فرنگی گلخانهای تحت رژیمهای مختلف کم آبیاری با استفاده از روشهای آبیاری قطرهای سطحی و زیرسطحی

کاهش منابع آب یکی از خطرات زیست محیطی جدی می باشد که تولید محصولات کشاورزی را با چالش رو به رو ساخته است. در این ارتباط، کم آبیاری یک استراتژی بهینه برای حفظ عملکرد محصولات مختلف در شرایط کمبود آب می باشد. این پژوهش به منظور بررسی تأثیر تیمارهای آبیاری به میزان 100، 75 و 50 درصد نیاز آبی در دو سیستم آبیاری قطره ای سطحی و زیر سطحی بر عملکرد و کارایی مصرف آب گوجه فرنگی رقم شقایق و شهرزاد انجام گرفت. پژوهش در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان، در قالب طرح آزمایش بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین میزان کارایی مصرف آب در تیمار 50% نیاز آبی در روش آبیاری قطره ای زیر سطحی با عمق 15 سانتیمتر به دست آمد که به ترتیب برای رقم های شقایق معادل 4/23 و 3/11 کیلوگرم بر مترمکعب بود. بیشترین عملکرد محصول نیز مربوط به روش آبیاری تیپ در عمق خاک با سطح تأمین 50 درصد نیاز آبی گیاه رقم شقایق و برابر 7/29782 کیلوگرم در هکتار بود. و کارایی مصرف آب این تیمار به صورت معنی داری بیشتر از سایر تیمارهای مورد مطالعه می باشد. نتایج همچنین نشان داد که کمترین عملکرد گیاه (8/8086 کیلوگرم در هکتار) و کارایی مصرف آب (3/6 کیلوگرم بر متر مکعب) در تیمار آبیاری سطحی با 50 درصد تأمین نیاز آبی گیاه و در رقم شقایق می باشد. نتایج تحلیل آماری هم نشان داد که اثر تیمارهای مختلف بر عملکرد و کارایی مصرف آب گوجه فرنگی در سطح آماری یک درصد معنی دار می باشد.

کلیدواژه ها:

آبیاری قطره ای ، کارایی مصرف آب ، کم آبیاری ، گوجه فرنگی