بررسی نقش تنوع و پتانسیل ژنتیکی گیاهان در توسعه

داشتن تنوع زیستی به ویژه در گیاهان زینتی به عنوان کانونهای اصلی جذب گردشگری و فعالیتهای آگروتوریسم مطرح شده است. اولین تحول نگرشی در این خصوص در اواخر دهه 1960 میلادی رخ داد و ویژگی آن بحث درباره کیفیت محیط زیست در برابر رشد اقتصادی بود. ایران به لحاظ جاذبه های توریسمی در میان 10 کشور برتر دنیا قرار دارد، اما به لحاظ بهره برداری از این جاذبه ها در رده های آخر قرار گرفته است که سهم آن از گردشگری فقط 5٪ می باشد. توریسم کشاورزی ابزار مهمی برای کسب ارز و شناساندن محصولات به گردشگر و جهانگرد می باشد. به دلیل قابلیت افزایش در تولید محصولات کشاورزی، باعث توزیع خدمات گوناگون، سرعت گردش پول، ایجاد اشتغال و سود آوری در اقتصاد ملی و منطقه می شود. استفاده از کود و سموم دفع آفات علاوه بر آلوده سازی خاک و منابع آب های سطحی و زیرزمینی، باعث فرسایش ژنتیکی و انقراض گونه های جانوری و گیاهی می شود . این فرایندها، تعادل های زیست محیطی و بومی را به تدریج بر هم می زند و پیامدهای خطرناکی را در پی دارد. بر این اساس، توسعه پایدار به منظور مدیریت و حفاظت از منابع پایه و معرفی و بکارگیری پیشرفت های فنی و ساختار تشکیلاتی مناسب در این زمینه، اقداماتی را توصیه می کند. در واقع نظام توسعه پایدار کشاورزی، یک نظام تولیدی است که بر شیوه های مدرن کشاورزی تکیه دارد و با استفاده از این شیوه ها و مدنظر قرار دادن مسائل زیست محیطی، به اقتصادی بودن و بازده تولید نیز توجه کافی می شود.

کلیدواژه ها:

اقتصاد روستا ، آگروتوریسم ، پتانسیل ژنتیکی ، توسعه پایدار