طرح پایش ذخیره نزولات، برای اصلاح و احیای مراتع (مطالعه موردی مرتع چاه حسین شهرستان سبزوار)

مرتع چاه حسین واقع در جنوب شهرستان سبزوار، دارای اقلیم خشک بوده که به دلیل استفاده نادرست، سیر قهقرا در پیش گرفته است. در پاییز سال 1389 یک فقره طرح مرتعداری با هدف پایش اثر ذخیره نزولات جوی بر استقرار پوشش گیاهی در منطقه به اجرا درآمد. نتایج نشان داد، کاشت گلدانی (تاغ، قره داغ و آتریپلکس) در داخل فارو توام با قرق موفقیت آمیز بوده و بعد از گذشت 5 سال، به طور متوسط، سطح تاج پوشش گیاهی از 24 درصد به 29 درصد، مقدار لاشبرگ از 5 درصد به 7 درصد و تولید گیاهی از 54 کیلو گرم در هکتار به 110 کیلوگرم در هکتار افزایش یافت. دیگر نتایج نشان داد که به دلیل بارندگی اندک و خشکسالی های متوالی، طی سال های 1389 تا 1393، عملیات بذرپاشی و کپه-کاری انچام گرفته در منطقه، کارآمد نبوده و لذا موفقیت چندانی حاصل نگردید.

کلیدواژه ها:

نهالکاری ، آتریپلکس ، تاغ ، قره داغ