نقش مدیریت بحران جهت کاهش آسیب پذیری شریان های حیاتی

اولین اقدام برای مدیریت بحران سیستم تشکیل ستاد مدیریت بحران، شریان های حیاتی است. ایجاد یک مدیریت سازمان یافته و واحد به منظور سامان دادن فرآیند تصمیم گیری و جلوگیری از بی نظمی ها که ویژگی طبیعی هر بحران است، بر پیشرفت امور جاری و رسیدن به اهداف از قبل تعیین شده برای راه اندازی مجدد فعالیت های سیستم آسیب دیده، کمک شایانی می کند. 1- شریان های حیاطی جامع در اثر این تهدیدات، دچار آسیب های اسای می شوند. از سرگیری ارائه خدمات آبرسانی، فاضلاب، برق، تلفن و دیگر خدمات ضروری، آغاز به کار دوباره ی شبکه ی حمل و نقل همگانی، پارک ها و مراکز تفریحی، تعمیر و بازسازی مدارسظ، کتابخانه های همگانی، بیمارستان، مجتمع درمانی، مراکز پلیس و آتش نشانی و دیگر ساختمان ها و تأسیسات شهری، ادامه کار پروژه های اجتماعی که پیش از فاجعه برنامه ریز شده یا به دلیل فاجعه متوقف شده، از مهمترین اقدامات بازسازی پس از بحران است. با توجه به نفش بسیار حائز اهمیت شریان های حیاطی در ساختار مهندسی، شهری بدیهی است که هر گونه دیرکرد در بازسازی شریان های حیاطی و یا بازسازی بدون توجه به اولویت ها سبب آسیب های اساسی در بعد ساختاری و از آن مهمتر در بعد اجتماعی می شود. 2-مرحله پیشگیری بحران (شامل: اعلام خطر اولیه، پویش یا مرور اجمالی، مدیریت ریسک موضوعات اساسی و واکنش فوری یا اورژانسی) مرحله ی مدیریت رویداد بحران (شامل: شناسایی بحران، فعال سازی سیستم ها و واکنش ها و مدیریت بحران) و مرحله ی مدیریت پس از بحران شامل: (بازسازی، اثرات موضوعات اساسی پس از بحران، ارزیابی و اصلاح) تشکیل شده است. 3-بنابراین مدیریت بحران برای بهره گیری گسترده از کلیه عوامل مؤثر در بهینه سازی اقدامات و کاهش خسارات ناشی از بحران ها و مقابله ی هوشمندانه و برنامه ی محور با آن پدید آمده است. یکی از مهم ترین بخش های مدیریت بحران، فعالیت های مربوط به کاهش اثرات بحران می باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، شریان های حیاتی ، کاهش آسیب پذیری