بررسی اثرات بهره گیری از دستگاههای تکیه گاهی هسته سربی، اصطکاکی پاندولی و میراگر جرمی تنظیم شونده TMD در کاهش پاسخ لرزه ای ساختمان ها

با بررسی رفتار لرزه ای سازه های مختلف تحت اثر زلزله های گذشته مشخص است که اکثر آنها رفتار مطلوبی را از خود نشان نداده اند و خسارات جانی و مالی فراوانی بوجود آمده است، این حقایق بیش از پیش مبین اهمیت اصلاح و ارتقای آیین نامه ها و همچنین اهمیت فراوان بهسازی لرزه ای سازه های موجود را نشان می دهد. در این مقاله با فرض مسلم بودن آسیب پذیری ساختمان بتن آرمه بیست طبقه مورد مطالعه که بر روی تکیه گاههایی صلب استوار است، راهکارهای کاهش پاسخ لرزه ای ان از جمله بهره گیری از دستگاههای تکیه گاهی هسته سربی، دستگاه های تکیه گاهی اصطکاکی پاندولی و میراگر جرمی تنظیم شونده TMD را در بین سازه و پی با استفاده از تحلیل تاریخچه زمانی غیر خطی مورد بررسی قرار گرفته است، نتایج مطالعات نشان می دهد که بهره گیری از تجهیزات مذکور به میزانی قابل توجه سبب کاهش پاسخ لرزه ای سازه مورد مطالعه شده که با توجه به محدود بودن ظرفیت اعضای سازه ای این نتیجه می تواند بسیار ارزشمند باشد، لکن بهترین راهکار در بین راهکارهای مورد بررسی در این مطالعه موردی بهره گیری از دستگاه های تکیه گاهی اصطکاکی پاندولی به نحو مورد مطالعه می باشد.