میزان درک و آگاهی از سرقت علمی در بین دانشجویان تحصیلات تکمیلی و استادان دانشگاه های علوم پزشکی غرب ایران.

مقدمه: کلمه یونانی Plagion ریشه کلمه سرقت ادبی و در لاتین به معنای plagiarius است که به معنای آدم ربایی ، اغواگر ، غارتگر و دزد ادبی است و همچنین از کلمه plagium به معنی آدم ربایی مشتق شده است. اکثر محققین دانشگاهی معتقدند که سرقت علمی به عنوان یک نقض جدی اخلاق در پژوهش در موسسات دانشگاهی است. این مطالعه با هدف دستیابی به دیدگاه کلی دانشجویان کارشناسی ارشد و اساتید به لحاظ درک مسئله سرقت ادبی صورت گرفته است مواد و روش ها: برای جمع آوری داده ها از جنبه های مختلف مفهوم سرقت ادبی با استفاده از پرسشنامه خود ساخته متشکل از دو بخش مختلف استفاده شده است. بخش اول شامل متغیرهای دموگرافیک و بخش دوم شامل سوالاتی بود که درک و آگاهی آنها را نسبت به پنج نوع رایج سرقت ادبی می سنجد.یافته ها: به طور کلی ، 113 دانشجوی تحصیلات تکمیلی و 263 نفر از اعضای هیئت علمی از چهار دانشگاه علوم پزشکی غرب ایران شرکت کردند. از پنج نوع سرقت علمی در لیست ما ، میزان آگاهی افراد در دانشگاه های مختلف در دو نوع سرقت علمی ارائه ی رفرنس غلط در منابع و سرقت ادبی با ترجمه کردن از منابع دیگر تفاوت معنی داری وجود دارد. نتیجه کلی نشان می دهد که تنها 34,2٪ از شرکت کنندگان درک و آگاهی از هر 5 نوع سرقت علمی در لیست ما داشتند.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که کمتر از نیمی از کل دانشجویان تحصیلات تکمیلی و استادان درک درست از هر پنج نوع سرقت علمی داشته اند. بنابراین به اندازه کافی با موضوع سرقت علمی آشنا نیستند. اگر انواع غیر معمول سرقت علمی را در لیست خود اضافه کنیم ، ممکن است سطح دانش کمتر از این میزان باشد. موسسات دانشگاهی برای افزایش درک و آگاهی دانشگاهیان باید برنامه جامع آموزشی اخلاق پژوهشی را برنامه ریزی کنند.

کلیدواژه ها:

سرقت علمی ، آگاهی ، هیات علمی ، دانشجویان تحصیلات تکمیلی.