عدم رعایت شئون اسلامی درمعماری معاصر ایران

یکی از باورهای مردم ایران ارزش نهادن به زندگی شخصی و حرمت آن و نیز عزت نفس ایرانیان بوده که این امر بگونه ای معماری ایران را درونگر ساخته است معماران ایرانی با ساماندهی اندامهای ساخمان درگرداگرد یک یا چندمیانسرا ساختمان را ازجهان بیرون جدا میکردند و تنها یک نقش این دو را بهم پیوند میداد درگذشته درخانههای قدیمی مستقیما به حیات یا فضاهای داخلی باز نمی شد بلکه ابتدا به فضایی به نام هشتی راه می یافت و سپس از داخل هشتی خانه به دو سمت بیرونی و اندرونی تقسیم می شود بنابراین یکی از صفات معماران ایرانی به ویژه درساخت خانه های مسکونی رعایت درون گرایی است یعنی کسانی که دریک خانه زندگی میگردند دیده نشوند و به همین دلیل دیوارهای خانه ها را بلند می ساختند و این موضوع برای مردوزن تفاوتی نداشت

کلیدواژه ها:

درون گرایی ، محرمیت ، اسلوب اسلامی ، غرب زدگی ، فردگرایی