تجارب ایران درمداخله دربافت های فرسوده تاریخی

بافتهای تاریخی نمایانگر هویت فرهنگ ارزشها و نظام اجتماعی اقتصادی و سیاسی هرکشور بوده دربسیاری ازشهرها همچنان محل سکونت و معیشت عده زیادی از شهروندان میباشد از سوی دیگر باوجود فرسودگی و سیستمهای قدیمی ساخت دربرابر سوانح و بلایای طبیعی بسیار اسیب پذیر بوده به دلیل کمبود و یا فقدان خدمات و زیرساختهای شهری مناسب پاسخگوی نیازهای ساکنان آن نیستند و ساکنان قدیمی آن به بافتهای تازه ساز مناطق دیگر شهر نقل مکان کرده و مهاجران روستایی که احساس تعلقی به محله ندارند جایگزین آنها میشوند که این امر درکنار ناهنجاریهای اجتماعی و فقدان مشارکت ساکنان روند فرسودگی را تشدید می کند دو تفکر متضاد حفاظت مطلق بناها و بافتهایتاریخی و جلوگیری ازهرگونه دخل و تصرف درآن از یک سو و بیتوجهی به ارزشهای نهفته درکالبد و روح آثار تاریخی و فرسودگی ناگزیر آنها درثر گذشت زمان بدون تدبیر تمهیداتی درجهت بازگردان حیات و سرزندگی همگام با شرایط روزجامعه و تخریب و احداث بناها و بافتهای جدید دراین محلات از سوی دیگر بافتهای تاریخی را نابود خواهد کرد آنچه دربخش نخست ازمقاله آمدها ست شامل تعاریف عناوین و ایت مهای مربوط به بافتهای فرسوده و نیز مداخله درآن و نیز اهداف و راهبردهای مداخله دربافت تاریخی می باشددربخش دوم به بررسی تجارب ایران درمداخله دربافت های تاریخی و اهداف مداخله دربافت های فرسوده تاریخی می پردازیم

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده تاریخی ، کمبود خدمات ، حس تعلق ، حفاظت مطلق